Webfilm: Het hilariteitenkabinet van Freddie Wong

Tussen al het Cannes-geweld zou je het belangrijkste webevent van het jaar bijna vergeten: de uitreiking van de Webby’s, de ‘Oscars van het internet’. De Chinees-Amerikaanse YouTube-held Freddie Wong is verkozen tot ‘persoon van het jaar’. Hij kopieert de Hollywoodwetten én neemt ze genadeloos op de korrel.

Een Mexican standoff, maar dan als slapstick. Drie mannen, klaar voor de finale afrekening, bieden ferm tegen elkaar op. Met vier pistolen, een sniper, een onbemande drone en een ontvoering. Blijkt dat nog niet genoeg? Dan kapen ze gewoon elkaars identiteit. Eén van hen verandert zelfs in een pistool.

De YouTube-filmpjes van Freddie Wong, uitgeroepen tot Webby-artiest van het jaar, barsten van de hilarische vondsten en kolderieke verwijzingen. Ze zijn herkenbaar en toch nét even anders. Wong kruist een stanleymes met een usb-stick, een ruimteschip met een tandem en sprookjesicoon Wilhelm Tell, die heeft een granaat op zijn hoofd.

Zo steekt deze Chinees-Amerikaanse do-it-yourself-filmer altijd wel ergens de draak mee. Maar ook zichzelf neemt hij niet al te serieus. Als we in een narcistisch tijdperk leven (selfies, sociale media, scoringsdrang), dan is hij het type melige narcist. Wong voert een nieuwe generatie aan van onafhankelijke webartiesten, die de zelfreferentiële cultuur tot in het uiterste doorvoeren. Citeren uit Star Wars, Law & Order en het vechtspel Tekken? Ja, maar niet om kritiek te leveren op de geperverteerde ideologieën van de mediaindustrie. Wong kijkt liever slim af bij de wetten en trucs van Hollywood. Zijn uitvoering is over-the-top, waarmee hij het systeem even slim belachelijk maakt.

Wongs visitekaartje is de webserie Video Game High School, waarvan het derde seizoen na een succesvolle crowdfunding-campagne in de maak is. Een soap-achtig plot over Harry Potter 2.0, die zich het Zweinstein voor videogamers inspeelt, doorzichtige speciale effecten en de bekende highschool-cliché’s: ontluikende liefdes, oplaaiende rivaliteiten, botsende subculturen. En dat alles zo uitvergroot dat je de serie kunt bekijken als slimme kopie en parodie ineen.

Navolgers? Die heeft Wong tot in Groningen. Ook Peter de Harder en Kelvin Boerma posten op hun YouTube-kanaal het betere houtje-touwtjewerk. Hun persiflage op de continuïteitsfouten uit The Wolf of Wall Street barst van de… continuïteitsfouten. Hun Geuzennaam Cinemates zegt genoeg: zie hier twee gesjeesde cinefielen die de draak steken met hun eigen cinefilie.

Wong, De Harder en Boerma: ze zijn de selfmade-artiesten van het internettijdperk. Je kunt hen amateurs noemen, maar ook auteurs in de ware zin van het woord. Ze zijn spontaan begonnen, zonder budget, en werken onafhankelijk van de instituties. Hokjes bestaan voor hen niet meer. Wong is acteur, producent, regisseur en soms zelfs cameraman of componist. De Cinemates spelen, produceren, regisseren, staan achter de camera, kortom, zijn van alle markten thuis.

De ironie wil dat ze zich langzaam de gevestigde structuren binnenfilmen. Wong sloot vorige maand een financiële deal met media- en entertainmentbedrijf Lionsgate, bekend van televisieseries als Mad Men. Zijn belofte: ‘We blijven de series en films maken die we willen.’ De Cinemates mochten een tijdje terug aanschuiven bij de tafelheren van RTL Late Night. Met een onwennige glimlach ondergingen Humberto Tan en Paul de Leeuw hun jeugdige bravoure. Zagen we hier een glimp van de angst van veel televisiemakers? Dat de jonge generatie liever zwerft over YouTube en Vimeo? En even graag kijkt naar werk vóór hen dóór hen? De outsiders van vandaag draaien morgen aan de knoppen.

Niels Bakker