Webfilm: Found Choreography (het leven als dans)
‘Now let’s have the man rubbing his eye’
Als gastcurator van Cinedans ging schrijver/filmmaker Peter Delpeut dit jaar op zoek naar bestaande dansbeelden. Pirouettes, tango’s en twists: Delpeut vindt ze op straat, aan de rekstok en tijdens het zakkenrollen.
In 1976 maakte John Smith een briljante persiflage op de documentaire. De avant-gardefilmer slaat een alledaags straattafereel gade, maar doet net of hij alle bewegingen naar zijn hand zet. Op de voice-over geeft Smith zijn aanwijzingen. Serieus en geanimeerd, als een echte dirigent. Hij vertelt passanten of ze de straat over mogen steken, of op de stoep moeten blijven. En of ze daarbij een sigaret roken, of nonchalant in hun broekzak grabbelen.
The Girl Chewing Gum schildert documentairemakers af als illusionisten, die de werkelijkheid niet observeren maar kneden. Maar daarnaast is de film volgens Peter Delpeut ook een perfect voorbeeld van ‘found choreography’. Smith onthult hoe de chaos van het leven een zorgvuldig georkestreerde choreografie is. ‘Voeg een voice-over toe en alles lijkt te gebeuren met een reden. Alle bewegingen zijn er ter bevrediging van de choreograaf, onze filmmaker John Smith.’
Dit is dans — ten minste, voor wie het wil zien.
Schrijver/filmmaker Delpeut trad dit jaar op als gastcurator van filmfestival Cinedans. Hij ging op zoek naar bestaande dansbeelden. Op het world wide web, in samenwerking met publiek en professionals. De mooiste en interessantste voorbeelden in de imposante oogst verleggen de grenzen van het genre. Delpeut vindt overal pirouettes, tango’s en twists. Bijvoorbeeld in zijn eigen korte film Atletes, waar een turnuitvoering op de rekstok wordt verheven tot ballet. Of bij de acteurs in Robert Bressons Pickpocket, die met precieze robotbewegingen de essentie van het zakkenrollen vatten. En dan is er nog de beroemde plastic zak uit American Beauty. Die lijkt vogelvrij te fladderen, maar wordt eigenlijk gestuurd door de wind. Energie = massa x lichtsnelheid: die ijzeren wet geldt ook voor de danser.
Delpeut is een verwoed beeldenjager, maar bovenal een erudiet essayist. Op het bijbehorende blog paart hij haarscherpe analyses over zijn ontdekkingen aan diepgravende beschouwingen. Met open vizier worden de ritmische patronen in het leven van alledag ontleed. ‘Een eenvoudig object lijkt te dansen — als we ons openen om het te zien.’ En dat doen we graag, met Delpeut als enthousiaste en onbevangen gids.
Niels Bakker