Webfilm: Een goed begin

  • Datum 19-11-2014
  • Auteur
  • Deel dit artikel

Een lange speelfilm komt nooit uit de lucht vallen. Naast het vele plan- en schrijfwerk is vooral het rondkrijgen van de financiering een groot obstakel. Hoe kom je dan toch zover? In het geval van Stéphane Réthoré is zijn korte film 300000 kilomètres/seconde een stap in de juiste richting. Toch is hij er nog niet: genrefilms worden nauwelijks gesteund in Frankrijk, aldus de regisseur.

Dat is zonde, want de grootste kwaliteit van 300000 kilomètres/seconde is juist de retro-futuristische sfeer die Réthore weet neer te zetten. De korte film speelt zich af in het Parijs van de jaren vijftig, waar een jonge wetenschapper een horloge heeft uitgevonden waarmee door de tijd gereisd kan worden: de titel verwijst naar de snelheid die daarvoor theoretisch nodig is. Hij is op weg naar Genève om zijn uitvinding te patenteren en te presenteren, maar wordt gekidnapt door twee schimmige mannen met een duidelijk doel: zijn uitvinding in handen krijgen. Het plot is eenvoudig, maar Réthoré’s visuele stijl houdt het interessant. Grotendeels op locatie geschoten in Montmartre weet hij de noiresque sfeer van de jaren vijftig perfect over te brengen. De sporadische, warme belichting vormt een sterk contrast met de kille blauwe lucht van het nachtelijk Parijs. 300000 kilomètres/seconde lijkt daardoor soms een bewegend schilderij van Edward Hopper.

Het absolute hoogtepunt van de korte film is toch wel het tijdreizende horloge. Bijna volledig zonder CGI te gebruiken heeft Réthoré een geloofswaardige tijdmachine op kleine schaal gemaakt. Het horloge is eigenlijk heel simpel: er draaien wat tandwielen, wijzers en cijfers om de tijd en datum mee aan te geven en een minuscuul lichtgevend edelsteentje geeft het horloge waarschijnlijk zijn fantastische krachten. Toch overtuigt het.

Interessant detail: uit de making-of blijkt dat als de wetenschapper de tijdmachine gebruikt en per ongeluk in 2037 terecht komt, bijna alle scenes juist door middel van green screen en CGI opgenomen zijn. In het toekomstbeeld van 300000 kilemètres/seconde zien we niets terug van de warme, analoge sfeer van de jaren vijftig. Het doet eerder denken aan de grimmige stedelijkheid van Blade Runner. De wetenschapper loopt door vervuilde straten, waar driedimensionale reclamebeelden het stadsbeeld vullen. Op de achtergrond zien we nog wel de Eiffeltoren, maar rondzwevende leuzen als ‘blogs, social media and efficient software’ springen meer in het oog. Réthoré schetst een toekomst waar al die web 2.0 termen zijn gedegradeerd tot nietszeggende marketingkreten.

Réthoré beschrijft 300000 kilomètres/seconde niet zozeer als een korte film, maar eerder als een pilot voor een langere speelfilm. Als dit filmpje aanslaat hoopt hij zijn project voort te kunnen zetten tot een uitgebreide versie. Die kans is aanwezig: de film doet het goed in het festivalcircuit en circuleert sinds een paar dagen op diverse  Amerikaanse filmsites. Nu is het hopen dat die belangstelling omgezet kan worden in een financiering.

Overigens is voor de toeschouwer direct duidelijk waarom Réthoré het een pilot noemt. Het is te merken dat zijn korte film een opzet is voor iets groters: 300000 kilpomètres/seconde eindigt als de plot net op gang komt. Daardoor voelt het een beetje karig aan. Als er nog een paar scenes extra in hadden gezeten had Réthoré’s korte film meer op zichzelf gestaan. Nu voelt zijn project net te veel aan als een reclame voor een film die er misschien nooit gaat komen. Réthoré heeft weliswaar een goed begin neegezet, maar om De Jeugd van Tegenwoordig maar even te citeren: "een goed begin is het halve werk, maar een goed begin is maar de helft."

Hugo Emmerzael