Webfilm: Echte alchemie

Ondanks zijn goede stemacteurs en prachtige animaties weet het gekickstarte The Alchemist’s Letter niet te verassen. Daarvoor is zijn boodschap te simpel. Moet liefde nou altijd overwinnen?

In deze rubriek komen steeds vaker films voorbij die hun financiering via Kickstarter hebben ontvangen. Zo ook The Alchemist’s Letter van Carlos Andre Stevens. Vijftienduizend dollar vroeg hij voor zijn passieproject en vier maanden later leverde hij resultaat. Met uitstekende stemacteurs en prachtige animaties lijkt The Alchemist’s Letter op het eerste gezicht een geslaagd project, maar blijven hangen wil het niet. Daarvoor is de boodschap veel te sentimenteel.

Opzet van Stevens’ film is het verhaal van een alchemist in een fictief en fantastisch land, die met een magische machine van elk metaal goud kon maken. Het is een fantastisch en complex apparaat, waarin van alles beweegt en reageert. Stofjes gaan in rook op, onderdelen schuiven in elkaar over en de machine beweegt daardoor op een wonderlijke wijze. Het is een feest voor het oog. Het resultaat dat uit de machine komt, is alleen wat minder. Want zoals koning Midas leerde dat zijn wereld er in gouden vorm niet mooier op werd, moet deze alchemist dat ook onder ogen zien. Zijn machine heeft herinneringen nodig als brandstof om goud mee te maken. Hoe dierbaarder de herinnering, hoe mooier het eindproduct. Het is een grote prijs die de alchemist te vaak betaald heeft.

Bovenstaande klinkt als een interessant uitgangspunt dat op veel manieren zou kunnen reflecteren op het belang van herinneren, noties van geluk en de doortastendheid van hebzucht, maar wat we uiteindelijk hebben gekregen is een sentimenteel verhaal waarin liefde weer overwint. In een zoetsappige voice-over beklaagt de alchemist (ingesproken door John Hurt) over de verkeerde keuzes die hij in zijn leven heeft gemaakt. De zoon van de alchemist leest dit in een brief en leert zodoende dat hij niet dezelfde fouten als zijn vader moet maken, zeker niet richting zijn dochter (ingesproken door nieuwkomer Eloise Webb die het andere deel van de voice-over tot haar rekening neemt), die hij ook dreigt te verliezen.

Les geleerd en met een positieve noot naar de aftiteling: liefde overwint dus alles. Een geruststellende boodschap, maar wel eentje die al te vaak is verteld. Het is een beetje laf ook: schets een dramatische situatie, concludeer dat met genoeg liefde alles wel goed komt en je zit gebakken. Nadeel hiervan is namelijk dat al het voorgaande teniet wordt gedaan door zo een einde.

Er zullen ongetwijfeld veel mensen het hier niet mee eens zijn. The Alchemist’s Letter bracht tijdens zijn Kickstarter campagne immers al achttienduizend dollar op, drie duizend dollar meer dan zijn initiële doel. Misschien dat er daarom ook zo een nadruk op de universele kracht van liefde in dit project zit. Dat is iets wat mensen willen horen en zelfs voor willen betalen.

Het is ergens goed dat via Kickstarter zulke films voor een bijpassende doelgroep gemaakt kunnen worden, maar wat hebben we uiteindelijk nou echt aan al deze verhalen? Tot nu toe ziet het er vooral naar uit dat projecten op Kickstarter de wensen en verlangens van mensen bevestigen in plaats van die uit te dagen, op zijn kop te zetten en te subversiveren, iets wat filmkunst nooit uit het oog zou mogen verliezen. Daarom zit er voor filmmakers een paradoxale boodschap in The Alchemist’s Letter: maak films ook vanuit liefde en niet voor goud. Alleen met liefde bedoel ik nu geen universele, tedere relaties. Ik bedoel de zucht naar nieuwe, spannende verhalen die onze kijk op de wereld kunnen veranderen, aanscherpen nuanceren. Dat is pas echt alchemie.

Hugo Emmerzael