Webfilm: Batman fanfilms

De sequelverslaving heeft niet alleen toegeslagen in Hollywood, maar ook op internet. Twee fanfilms reageren op The Dark Night Rises. Ze plaatsen nieuwe accenten, door het ‘bekende’ een nét iets andere twist te geven.

De bioscoopkassa’s rinkelen weer flink deze zomer, met Madagascar 3, Ice Age IV, Prometheus, Total Recall, The Amazing Spider-Man en The Dark Knight Rises. Sequels, prequels, adaptaties, spin offs, remakes: is Hollywood soms allergisch geworden voor originaliteit?

Deze vraag stelt een kritische bioscoopbezoeker aan een kassajongen, in een geanimeerde ‘opinion doc’ op de site van The New York Times. Diens antwoord laat zich raden. De kunstgeschiedenis hangt van citaten aan elkaar. Alles is in zekere zin een vervolg, herhaling of remake van vroegere kunstwerken, vormen en stromingen. Hoe hij aan deze wijsheid komt? De Wikipedia-pagina over plagiaat, dude.

De remixcultuur is niet alleen in Hollywood springlevend. De laatste Batmanfilm ontlokt letterlijk nieuwe films, gemaakt door trouwe liefhebbers. Orginaliteit — dat zou te veel eer zijn voor twee fanfilms, die vorige week op internet verschenen. Maar beide doen wat volgens Allergy to Originality zo kenmerkend is voor de kunsthistorie: nieuwe accenten plaatsen, door het ‘bekende’ een nét iets andere twist te geven. En daarmee op te frissen.

In The Dark Nightfall begint dat met de ‘hot toys’ van het gelijknamige bedrijf. Dat is gespecialiseerd in het fabriceren van poppen van populaire superhelden, zoals The Hulk, The Avengers en Iron Man. En dus ook van Batman: in de stop motion-animatie draven politieagent Gordon, The Joker, Bane en natuurlijk Batman zelf op.

Als Batman een speelse, humoristische kant heeft, dan wordt deze in dit filmpje benadrukt. "Sometimes people deserve to have fun rewarded", luiden de sardonische slotcredits. Het Hongkongse regisseursduo Derek Kwok en Henri Wong maakt een vrolijke mash up van de Batman-films van Tim Burton en Christopher Nolan. Dat Heath Ledger de rol van The Joker overnam van Jack Nicholson, wordt getoond door het Joker-hoofd rond te tollen. En net als in het laatste deel van Nolans trilogie blijft Batman tegen Bane maar net overeind, door een even bizarre als hilarische verrassingsaanval.

In Batman: The puppet Master gebeurt echt wat in de Nolan-films voortdurend op de loer ligt. De hoofdrol is niet voor Batman of één van de schurken tegen wie hij het opneemt, maar voor ‘gewone’ mensen, met hun fouten en zwakheden. Het gaat om FBI-agent Edward Nigma, die Batman een mysterie noemt. Daarom kun je de superheld niet pakken, maar wel ‘oplossen’. Nigma begint gewetensvol aan zijn daad, maar langzaam neemt zijn opportunisme het over. Als hij weet dat Batman onschuldig is aan de dood van Harvey Dent, wil hij toch koste wat kost diens identiteit onthullen.

The puppet Master is, in de donkere mise-en-scène en somber mensbeeld, helemaal Nolan-stilo. Toch missen de makers van beide fanfilms het talent om te doseren. Er vallen gaten in het plot, de montage is jachtig en gehaast, er klinkt constant overheersende, opzwepende muziek. Je kunt je overigens afvragen hoe ‘fan’ Kwok, Wong en Bryan Rest überhaupt zijn. Rest werkt als editor van trialers voor een Hollywoodstudio, terwijl de mannen uit Hongkong een eigen productiestudio hebben. Ze zijn dus geenszins puur amateur, kijker of liefhebber. Eerder lijken ze niets minder dan de gezonde ambitie te hebben om zelf door te breken — misschien wel de opvolger van Nolan te worden.

Niels Bakker