Met een vegan ei tot climax komen

Vandaag begint bij Mediamatic het BEFtival, een festival rond vrouwelijk seksueel genot. Onderdeel daarvan is het BEFdiner, waarin filmscènes over cunnilingus worden gekoppeld aan een culinaire ervaring. “Aan de hand van verschillende fragmenten worden bezoekers langs de verschillende fases van het beffen geleid”, vertelt samensteller en filmcriticus Laura van Zuylen.

Het begon voor Van Zuylen met L’empire de sens (1976) van Nagisa Oshima. “De film gaat over de obsessieve en gewelddadige liefde tussen een voormalig prostitué en een hotelier. In een scène brengt de man een hardgekookt ei in bij de vrouw en vraagt hij haar het als een kip te leggen. Dat doet zij en hij eet het ei op. Hoe leuk zou het zijn als je juist op dat moment een hardgekookt ei geserveerd zou krijgen, bedacht ik toen ik het zag. Mediamatic bleek een futuristische eetlijn te hebben, waarin ze bijvoorbeeld diners verzorgen met bloed of gezichtsverzorgingsproducten, maar ze hadden nog nooit de combinatie met film gemaakt. Tot nu dus.”

Het diner bestaat uit zes gangen, die vergezeld gaan van bijpassende scènes. Het begint met Zen Pussy (2004) van de beroemde seksuoloog (en eerste pornoster met een PhD) Annie Sprinkle en eindigt met Je Tu Il Elle (1974) van Chantal Akerman. “We doorlopen alle stadia van aantrekkingskracht via tintelingen en het geile sappenmoment tot de climax en het nazoemen”, beschrijft Van Zuylen de spanningsboog.

“Voor de research heb ik veel porno gekeken”, bekent de criticus. “Zo kwam ik uit bij het platform van de Zweedse pornoregisseur Erika Lust. Van haar heb ik Female Pleasure Circle geselecteerd. Vijf vrouwen gaan samen masturberen, maar voordat ze dat doen worden ze gebodypaint en geïnterviewd. Dat is een heel andere visie op porno, dat toch vaak objectiverend is. Hier zie je vrouwen van vlees en bloed, met een interessante binnenwereld.”

Naast dit soort feministische porno bevat het BEFdiner ook de nodige auteurscinema. Naast de eerder genoemde eerste lange speelfilm van Chantal Akerman wordt bijvoorbeeld ook At Land (1944) getoond van Maya Deren, een onvervalste avant garde-filmmaker van het surrealistische soort.

De bijpassende gerechten worden verzorgd door chef en ontwerper Yacinth Pos. Van Zuylen wil niet teveel verklappen maar licht toch een tipje van de sluier op. “L’empire de sens gaat uiteraard vergezeld van een ei, maar dan wel een vegan variant daarop. Bij Tampopo (1985), een Japanse film met veel eten en erotische scènes erin, wordt een veganistische oester geserveerd die gevuld is met gazpacho. Die kunnen de dinergasten uit elkaars hand slobberen, net als de hoofdpersoon in de film.”