Mannin de Wildt over Lang zal ze leven

In Lang zal ze leven wilde regisseuse Mannin de Wildt aanvankelijk vertellen over onverschilligheid: "Iedereen sms’t, twittert en e-mailt. Zo kort mogelijk en in slecht Nederlands. Dat wordt een trend en dat vind ik niet prettig. Dus ik wilde iets maken over iemand die eenzaam is geworden en alleen nog communiceert via apparaten."

Na maanden overleg met scenariste Nynke de Jong werd dat apparaat een rolstoel. Mannin de Wildt (1970): "Die staat ook voor het vastzitten in een situatie en er niet meer uit kunnen." De vijfde One Night Stand-film Lang zal ze leven vertelt over ex-pilote Marta (Sanne Vogel), die door een ongeluk invalide is geraakt. Voor iemand die zo perfectionistisch is als zij, is dat ondraaglijk en ze wil er dus een einde aan maken. "Je hebt van die zelfmoordwebsites waarop mensen over suïcide schrijven alsof het iets interessants is, iets boeiends. Maar volgens mij doet het gewoon pijn. Voor mij en Nynke is zelfmoord dan ook niet het antwoord op Marta’s probleem. Dat is ‘leven’."

Marta wordt voor haar verjaardag door haar ouders op een bootreis gestuurd voor mensen met een lichamelijke beperking. De toestanden waar ze in terecht komt doen door hun droogkomische karakter denken aan Abel (Alex van Warmerdam, 1986). Met name door Sanne Vogels uitgestreken gezicht. "Komedie heeft vanaf de Filmacademie al mijn voorliefde gehad. En niet de lachfilms waar acteurs leuk in doen, maar de komedies met gebeurtenissen die je herkent. Mijn personages hebben een duidelijk doel, dat ze niet willen loslaten. En ze gaan er veel te ver om dat te bereiken."

Haar ouders en zusje weten niet hoe ze met Marta moeten omgaan. "Die vader bijvoorbeeld, die is gek op zijn kind, maar vindt het moeilijk om over haar handicap te praten. Dus geeft hij haar voor haar verjaardag maar zo’n elektrische rolstoel, want daar kan ze lekker hard mee. Alleen voelt zij zich daardoor nog meer invalide." Met vliegen als een symbool voor vrij zijn en onafhankelijk voor anderen, is het ironisch dat de ex-pilote uit een nest komt waar iedereen met vliegen bezig is. Die pilotenwereld zie je terug in de kleding en haardracht. "Ik dacht: wanneer was het het leukst om piloot te zijn? En dat was in de jaren vijftig en zestig. Toen bleef je bijvoorbeeld heel lang op één plek voordat je weer terugvloog. Die tijd heb ik dus als inspiratie genomen voor dat gezin."

De extreme stilering zorgt ervoor dat je je verbonden voelt met Marta, omdat zij er wel normaal uitziet. Tegelijkertijd krijg je zo de toestemming om te lachen. De kostuums op de bootreis zijn minder opvallend tijdsgebonden dan in die eerste scènes met haar familie. "Dat lijkt nogal een stijlbreuk, omdat ik in de rest van de film geprobeerd heb om de tijd waarin het zich afspeelt irrelevant te maken. Maar bij een One Night Stand kun je dat soort risico’s bij uitstek nemen." Op de boot is de aankleding overigens niet minder doordacht. "Ik vroeg de stylist om Nijntje als voorbeeld te nemen. Iedereen heeft zijn eigen kleur en dat voel je onbewust. Verder staan er in alleen objecten die nuttig zijn voor het verhaal en ik plaatste ze zo symmetrisch mogelijk. Door die simpelheid krijg je het gevoel van een kindertekening en richt je je aandacht volledig op de acteurs en verhaal. Dat vind ik mooi."

Laura van Zuylen