Lichting 2015: Marc S. Nollkaemper

‘De technische beperkingen leverden mij de creativiteit op waar het verhaal uit voortkwam’

Wie zijn de regisseurs van de toekomst? De hele zomer verschijnen er interviews met afgestudeerde regisseurs uit de lichting van 2015. Marc S. Nollkaemper studeerde aan de scenario-afdeling, maar besloot voor zijn afstudeerfilm een hele andere weg in te slaan: met The Space Between Us maakte hij voor het eerst in de geschiedenis van de Filmacademie een film met een volledig computergeanimeerd personage: de meerman Adam. "Ik wil gewoon alles doen!"

Door Sacha Gertsik

Het is niet de eerste keer dat jij een hele andere weg inslaat. Ooit acteerde je. Waarom besloot je scenarist te worden? "Mijn hele leven heb ik geacteerd. Dat vond ik fantastisch, maar ik was het altijd nét niet: ik had net niet de hoofdrol, of die mooie rol, of kwam net niet op de toneelschool. Omdat ik me slecht voelde, ging ik heel veel schrijven. Daar kwam een script uit. Dat heb ik opgestuurd en toen werd ik meteen aangenomen op de Filmacademie. En als scenarist speel ik dan niet meer voor de camera, maar achter je computer ben je het wel aan het spelen. Ik put ook graag uit mijn acteursachtergrond."

Maar hoe ben je uiteindelijk uitgekomen bij de regie van een visual effects-film? "Het had er alle schijn van dat ik weer zou gaan samenwerken met de regisseur waar ik mijn derdejaarsfilm mee maakte. Maar toen dacht ik: ga ik nou echt weer iets maken waarvan ik al weet dat ik het kan? Of waarvan ik al weet dat ik het leuk vind om te doen? Of ga ik nog even een keer, nu ik de kans heb, iets totaal anders doen? Bij film heb ik vaak dat ik me er bewust van ben hoe het gemaakt is, en ook hoe het beter had gekund. Maar bij een animatiefilm heb ik dat niet, dan zit ik gewoon in dat verhaal. Animatie kan gewoon een totaal andere wereld zijn, een wereld die andere regels heeft. Daar kon ik als kind al helemaal in opgaan. Daar sloeg mijn fantasie van op hol."

Wist je technisch gezien wel waar je aan begon? "Nee, absoluut niet. Maar ik heb er ook absoluut geen spijt van. Al hebben de technische aspecten dit verhaal zeker beïnvloedt. De visual effects artists hadden me al verteld dat het fijn zou zijn als je de mond van de personages niet ziet, zodat dialoog niet lip-sync hoeft te zijn. Dat hielp mij bij het verzinnen van het verhaal over een door toedoen van mensen onleefbaar geworden wereld, waarin maskers nodig zijn om te ademen. Maar die maskers hebben voor mij ook te maken met verliefdheid. Want als je verliefd bent, dan ben je ook wel eens in ademnood. Dus dat paste perfect bij dit verhaal over de verliefdheid tussen een mens en een meerman. Die beperking leverde mij dus uiteindelijk de creativiteit op waar het verhaal uit voortkwam."

Hoe heb je het aangepakt? "Aan het begin hadden drie mensen van de visual effects afdeling zich bij mijn animatieproject aangesloten. Maar uiteindelijk, toen ik het hele verhaal had geschreven, was de hele visual effects klas om. Het proces was voor mij als schrijver fantastisch. Zij leverden me allemaal opties aan over hoe het er kon gaan uitzien en ik vond alles prachtig. Helaas bleek uiteindelijk dat we van animatie af moesten stappen — dat was te ingewikkeld binnen de tijd die we ervoor hadden. Maar ik wilde deze film gewoon heel graag maken, dit verhaal vertellen. Zo werd het dus voor een groot gedeelte live action."

Hoe was het om plotseling acteurs te moeten regisseren? "Toen de film nog een animatie zou worden, wilde ik er een externe regisseur bij vragen. Maar toen school zei: ‘dat kun je zelf wel’, dacht ik: ‘ok, prima’. Stemmen opnemen leek me wel leuk. Maar toen werd de film live action. Pas een paar dagen voor we gingen draaien dacht ik: ‘Oh mijn god, wat ga ik doen?!’ Dus toen heb ik regisseur Jonathan Elbers gevraagd om me even door een draaidag heen te praten. Uiteindelijk voelde het fantastisch om te regisseren. En nu heb ik ook de smaak te pakken. [Hij denkt even na.] Maar ik wil nog altijd wel graag een animatiefilm maken. [Er valt nog een stilte.] Al vind ik het ook wel weer relaxed om te schrijven en het vervolgens uit handen te mogen geven en daarna te zien wat het wordt. Het is gewoon heel gaaf om te zien wat een regisseur uit jouw tekst en verhaal haalt."

Dus eigenlijk kun je gewoon niet kiezen. "Ja, ik wil gewoon alles doen! [Lachend] De laatste tijd wil ik eigenlijk ook wel weer acteren."