Lichting 2015: Hortense Lauras

‘Door animatie te combineren met documentaire ontstaat er ruimte voor het onbekende’

Wie zijn de regisseurs van de toekomst? De hele zomer verschijnen er interviews met afgestudeerde regisseurs uit de lichting van 2015. De van origine Franse Hortense Lauras (Rietveld Academie) maakte de documentaire Conversation with a fallen ideal. Ondersteund door animatie onderzoekt ze hierin de onderliggende idealen van het in 1959 geopende Burgerweeshuis en wat daar nu van over is. ‘Het gaat me niet om het vinden van antwoorden’.

Hoe ben je op het thema van deze film gekomen? ‘Per ongeluk kwam ik eens langs het Burgerweeshuis. Ik had geen idee wat het was, maar toen ik er research naar deed besefte ik al gauw dat dit gebouw een bijzondere geschiedenis had. Ik raakte ook gefascineerd door de paradoxale relatie tussen het gegeven dat dit een weeshuis is geweest — een toegankelijke en menselijke plek — en dat het nu een monument is — iets dat niet kan bewegen en stijf is. Zo ontstond langzaam het idee om een documentaire over het Burgerweeshuis te maken. Maar heel lang zat ik met de vraag hoe ik een film moest maken over een gebouw — een onderwerp dat zo bewegingsloos en doods is? Daarom begon ik te tekenen op het geschoten filmmateriaal. Dat werkte, het bracht het gebouw tot leven. De animaties werden een verbeelding van het architecturale ideaal achter het Burgerweeshuis, dat door de tijd heen steeds meer vervaagt. De film begint daarom met veel animaties, maar dat worden er steeds minder naarmate de film toont wat het gebouw tegenwoordig is.’

Ook in ander werk van jou komt de combinatie tussen geschoten beeld en animatie vaak terug. Waarom? ‘Animatie is werk voor een control freak, omdat je de controle hebt over elk detail van elk beeld dat je maakt. Maar door animatie te combineren met documentaire beelden ontstaat er ook ruimte voor het onbekende en ongecontroleerde. Vooral voor mij is dat goed, omdat ik de neiging heb om alles te willen controleren in mijn werk. Dit is de eerste documentaire die ik heb gemaakt, en hierin heb ik echt mijn manier van me uiten gevonden. Ik vond het moeilijk om het denk- en maakproces te combineren. Documentaire combineert voor mij de inhoud en het maakproces op een manier die ik niet eerder ontdekt had. Door te luisteren naar de gedachtes van iemand anders, en door het inzetten van mijn creatieve vaardigheden kan ik iemands verhaal vertellen. Daarom ga ik er graag mee door.’

Heb je al een plan voor een volgende film? ‘Projecten ontstaan voor mij nooit uit een plan. Het is altijd iets kleins dat ik zie, waar ik vervolgens krankzinnig veel research naar ga doen. Ik raak dan compleet gefascineerd door een heel klein onderwerp. En ik ben er pas klaar mee als ik het gevoel heb dat ik iets heb geleerd.’

Maak je daarom films? Om iets te leren? ‘Om iets te bevragen. Maar het gaat me niet om het vinden van antwoorden. Het gaat meer om het stellen van vragen. Ik wil via een film bewustzijn an creëren. Het moet de aandacht grijpen of vragen oproepen. Dan ben ik tevreden.’

Sacha Gertsik