Focus: De schatkamer van EYE

Altijd al willen weten hoe het er in een filmarchief aan toegaat? Bezoek dan zaterdag onder de titel Meet the Archive de curatoren en restauratoren van EYE. Zij vertellen over het reilen en zeilen van het archief en vertonen spraakmakende voorbeelden van restauratie. Gratis toegang.

Het besef dat minstens tachtig procent van alle zwijgende films voorgoed verloren is, verbijstert altijd weer. Bewaren van films vond men vroeger niet de moeite waard. Weg ermee! We zullen dus nooit Âmes de fous (Dwaze zielen) van Germaine Dulac (1882-1942) kunnen zien. De Franse avantgarde-filmmaker maakte deze zesdelige bioscoopserie in 1918, maar meer dan een paar twee jaar geleden in EYE teruggevonden scènes zijn er niet van over gebleven. Wie toch een indruk wil  krijgen van de surrealistisch serie over verraad, verleiding, eer, rivaliteit en waanzin moet tijdens Meet the Archive naar de live-reconstructie gaan. Filmarchivarissen lezen voor uit de originele ciné-roman van Dwaze zielen onder vertoning van de korte fragmenten die de tijd overleefd hebben. Aanrader.

Dwaze zielen is maar één voorbeeld van de problemen waarvoor filmarchivarissen en -restauratoren staan. Maar Meet the Archive laat ook zien wat voor geweldige schatkamer het archief van EYE is. Een paar hoogtepunten. De door Jan Vrijman en Frans Weisz voor de Expo 70 in Japan ontworpen audiovisuele presentatie van Nederland is in een nieuwe presentatie te zien. Ook te zien: unieke 68mm beelden (soort IMAX-formaat) van historische figuren, onder wie koningin Victoria en paus Leo XIII. De punktijd word opgeroepen in de korte film Berlin Wall vs. Sex Pistols (Babeth VanLoo, 1978) die onder meer beelden bevat van het laatste concert met Sid Vicious van de legendarische punkband. Iets van de omvangrijke Indië-collectie is te zien in de archiefdocumentaire Ze noemen me Baboe (Sandra Beerends, 2019), over het leven van een Indonesisch kindermeisje in dienst van een Hollands-Indische familie.