Filmfestival Mannheim-Heidelberg: de winnaars

De jury van het International Film Festival Mannheim-Heidelberg, aangevoerd door de befaamde Hongaarse regisseur István Szabó, had een zwak voor films met een politieke ondertoon of in ieder geval maatschappelijke betrokkenheid, en gaf hun hoofdprijs aan het Cubaanse Melaza.

Gezien de lengte van het applaus tijdens de vertoning van Tangerines (Mandariinid) was het geen verrassing dat dit Estlands-Georgische oorlogsdrama op het festival Mannheim-Heidelberg de publieksprijs kreeg. De film is onderhoudend genoeg en tamelijk vlekkeloos uitgevoerd, maar het leek wel alsof iedereen viel voor de stevig aangezette vredesboodschap.

In het zich als tragikomedie ontwikkelende verhaal zien we namelijk hoe twee gewonde tegenstanders in een oorlog op de Kaukasus tegen wil en dank hetzelfde huis moeten delen. En zoals valt te voorspellen leidt dat tot begrip en zelfs solidariteit.

Ook bij de hoofdjury van het festival onder leiding van regisseur István Szabó viel het in de smaak. Tangerines van Zaza Urushadze kreeg een van de Speciale Juryprijzen. Deze jury had trouwens toch al een zwak voor films met een politieke ondertoon of in ieder geval maatschappelijke betrokkenheid. Het Nederlandse De Nieuwe Wereld kreeg een Speciale Vermelding (gefeliciteerd Jaap van Heusden), er was een prijs voor het Iraanse Bending the Rules (gewetensconflicten binnen semi-clandestiene theatergroep) en het Noors-Duits-Irakese Before Snowfall (eermoord) werd evenmin over het hoofd gezien. Ook de hoofdprijs past in dit plaatje. Die ging, tamelijk onverwacht, naar het Cubaanse Melaza, een melancholieke ‘slice of life’ rond een gesloten Cubaanse suikerfabriek. Die was overigens begin dit jaar al in Rotterdam te zien.

Het was juist de oecumenische jury die een van de meer verfrissende en vrijmoedige titels uit de competitie bekroonde. Het Zweeds-IJslandse Home (Hemma) van Maximilian Hult is een even absurdistische als hartverwarmende komedie over sociaal onhandige figuren die bij elkaar geluk vinden.

Echt cinematografisch avontuur was schaars in de selectie van dit jaar. Home liet er al iets van zien, maar veel verder ging de Belgische Benny Vandendriessche met zijn tussen performance en aangrijpend drama laverende Drift. Rouwverwerking uitgedrukt op een manier zoals we niet vaak zagen. Drift kreeg de Prijs van de Internationale Filmkritiek.

Leo Bankersen