En nou eens een keer niet David Lynch

Alle zestig teksten van het Two Dollar (Euro) Movie-project zijn zojuist gepubliceerd in het online filmmagazine Lola. Alleen de doorgewinterde cinefiel zal meer dan de helft van de titels kennen.

Dit schrijfspel, zoals Adrian Martin het Two Dollar (Euro) Movie-project noemt in de zojuist gepubliceerde nieuwe editie van online filmmagazine Lola, begon in het recente oktobernummer van de Filmkrant. Om de 100ste World Wide Angle te vieren, de column die Martin sinds oktober 2007 voor het blad schreef, vroeg hij zestig vrienden en collega’s uit film, wetenschap en literatuur om een korte tekst over een buitengewone, wonderlijke, misschien zelfs onbekende film die iemand toevallig vond — in de uitverkoop, in een doos bij het afval, op een vergeten plank, in een ander land — en voor minder dan twee euro kocht.
Helaas konden we in dat oktobernummer niet alle zestig teksten kwijt. Bovendien was die eer aan Lola, het regelmatig onregelmatig verschijnende blad dat Martin met een aantal anderen coördineert.

Die honderdste column was niet de enige reden voor het project. In de introductie schrijft Martin hoe door internet “de consensus canon elke uithoek van de filmcultuur gegijzeld houdt, van commerciële releases tot ‘niche cults’, van filmfestivalfilms tot academische curricula.” Het wordt steeds lastiger om ruimte te vinden buiten die eindeloze culturele voorschriften om in te manoeuvreren, gaat hij verder. Als voorbeeld noemt hij de “zinloze” poll die de BBC hield om te ontdekken wat tot nu de beste film van de 21ste eeuw is. Hint: Mulholland Drive. Een volstrekt veilige keuze. Ontdekking zou voor critici en wetenschappers een grotere rol moeten spelen, zegt Martin. Dus ook het risico om er naast te zitten met een analyse of oordeel. Het motief achter het Two Dollar (Euro) Movie-project is precies dat: ontdekking. Niet het ontdekken als je weet waarnaar je zoekt maar ontdekken als je geen idee hebt waar je naar gaat kijken. Te beginnen met de lijst titels in dit verrassende project waarvan alleen de doorgewinterde cinefiel meer dan de helft zal herkennen. En met doorgewinterde cinefiel bedoelen we precies dat: iemand die de hele winter naakt in de sneeuw dvd’s ligt te kijken omdat haar huis en kleding in vlammen opgingen toen ze ergens midden in een Lav Diaz marathon vergat de pan van het vuur te halen.

Ronald Rovers