“Dit is geen filmset, ik woon hier”
Amsterdammers staan bekend als zeikerds. Zeker als er in hun straat iets gebeurt dat overlast veroorzaakt, zoals de opnames voor een film. Maar niet de bewoners van de Reguliersgracht die met vijf filmopnames in één maand — waaronder het speedboatgeweld van The Hitman’s Bodyguard — hun portie echt wel hebben gehad. Zij organiseerden gisteren een filmborrel voor de buurt.
Amsterdam is populair als filmlocatie, zeker nu buitenlandse producties gebruik kunnen maken van de cash rebate-regeling die het extra voordelig maakt om in Nederland te filmen. Maar binnen Amsterdam spant de buurt rondom het Amstelveld de kroon. Amsterdamser dan dit vindt je het niet. Bomen, grachten en monumentale panden leveren een bijzonder fotogeniek plaatje op. Het plein biedt bovendien ruimte aan trailers en generators. De ene crew is nog niet vertrokken of de volgende staat alweer klaar.
“Jarenlang hadden we hier zo’n vijf, zes filmopnames per jaar”, vertelt Wies Hoogeveen. “Maar de frequentie is de afgelopen tijd sterk toegenomen. Nu liggen er weer kabels over de brug en staan overal cateringtrucks. Het begint een beetje veel te worden. Je moet constant omfietsen en kunt soms je huis niet eens in.”
Hoogeveen is een van de tientallen buurtbewoners die is afgekomen op de Eerste Reguliersgracht Filmborrel. Organisator is Roland Kupers, die al 29 jaar in de buurt woont en een sticker van The Hitman’s Bodyguard op zijn blazer draagt. “Voor opnames moeten auto’s worden verplaats en soms boten. Vooral de opnames voor The Hitman hebben nogal wat druk op de buurt gelegd. Je kunt met die ergernis leven, maar je kunt er ook wat mee doen.” Dat doen werd het organiseren van een buurtborrel — op kosten van de filmmaatschappijen. “We hebben een stichting opgericht en vragen elke maatschappij duizend euro per dag. Daar kunnen we een avond als deze mee bekostigen. Zo leren de buurtbewoners elkaar weer beter kennen.”
“De buurt wordt een filmset”, constateert Patrick van Motman, die overigens zeer te spreken is over Kupers’ initiatief. “Je wordt continu aangehouden, mag ergens niet fietsen of lopen. Dan heb je soms de neiging om te zeggen: ‘maar u bent in mijn buurt’.”
De sfeer in de Amstelkerk, waar de buurtborrel gehouden wordt met een steel drummer in de ene hoek en een banier van IDFA in de andere, is echter verre van wrokkig. PP Everts, locatiescout van Het Vindingrijk, heeft dan ook niet gevoel spitsroeden te lopen. Everts was onlangs betrokken bij de opnames voor de Bollywood-productie The Ring, waarvoor een makelaarskantoor op de hoek werd omgebouwd tot hotelletje. “Ik ben hier al geweest met Engelsen, Denen en Indiërs. En de volgende opname komt er alweer aan. Zodra The Hitman’s Bodyguard uitkomt, neemt het aantal producties dat hier wil filmen weer toe. Dat weet ik zeker. Maar dan is een goede verstandhouding tussen bewoners en filmcrews van groot belang.”
In de constructieve geest van ‘samen komen we er wel uit’ heeft Marschat ten Bruggencate de wethouder uitgenodigd. Die was verhinderd vanwege een buitenlandse reis maar heeft beloofd de volgende keer te komen. “De gemeenteraad beslist nu over wat het maximaal aantal draaidagen mag zijn. Daar kunnen we het dan over hebben.”
“Je verveelt je nooit en een beetje trots zijn we wel”, stelt Inez van Oord. “Maar regulering — een begrip dat mooi bij de naam van onze straat past — is gewenst. Je vraagt je soms af van wie de openbare ruimte is en op kosten van wie hij wordt onderhouden. De ondernemers en de economie winnen het altijd van de bewoner en dat is best gek.” Maar, voegt ze er lachend aan toe: “we zijn nu afgekocht met een borrel en mogen eigenlijk niet meer klagen.”
Edo Dijksterhuis