De verbeelding aan de macht bij LAB111

  • Datum 25-11-2014
  • Auteur
  • Deel dit artikel

The Art of Happiness

Ooit een pathologisch lab, nu een restaurant met eigenzinnige filmprogrammering in twee zalen. Sinds anderhalve maand dicht LAB111 een gat in het Amsterdamse filmaanbod, met titels die op weinig andere plekken te zien zijn en die soms speciaal worden geïmporteerd. Het theater werkt daarbij samen met de filmbedrijven die ook in het monumentale pand gevestigd zijn.

Restaurant LAB111 bestaat al zo’n zes jaar. Gedurende de eerste vijf daarvan kende de uitspanning een culturele tegenhanger in de vorm van Smart Project Space, dat tentoonstellingen organiseerde, publicaties en lezingen verzorgde, maar ook een filmprogramma runde. Smart ging echter failliet en ook opvolger NASA haalde het niet. Met als resultaat dat de bakstenen kolos aan de Arie Biemondstraat een jaar lang grotendeels leegstond. Met distributeur Cinema Delicatessen en videokunstarchief LIMA al aanwezig en Binger Filmlab, FuWorks en Submarine als nieuwe huurders was snel duidelijk: LAB111 moet zich geheel concentreren op film. Er werd €50.000 geïnvesteerd in geluid, projectoren en schermen en op 4 september opende het nieuwste filmtheater van Amsterdam de deuren.

Met de juiste apparatuur en een hoop goede wil redt je het echter niet als relatief klein theater op een weinig courante locatie, wist ook de uitbater van LAB111. Dus nam hij Wiepko Oosterhuis in de arm, die gedurende de zomermaanden een profiel en een programma uit de grond stampte. De voormalig programmeur van Plaza Futura in Eindhoven wist meteen dat hij voor het niche-aanbod moest gaan. ‘Een bepaald soort films dat moeilijk een plekje vindt in het reguliere aanbod. Op het Imagine Festival zie ik ieder jaar wel één of twee van dat soort films. Maar ook de genrefilms met een twist, die niet in de filmhuizen draaien omdat het genrefilms zijn maar te onconventioneel zijn voor Pathé. En animatie natuurlijk, een medium dat in Nederland een belabberd klimaat kent.’

Oosterhuis’ overkoepelende term voor het aanbod is ‘films met verbeeldingskracht’. ‘Wat daaronder kan vallen is vrij breed: van de nieuwe Tsai Ming-liang tot de Nieuw-Zeelandse vampierenkomedie What We Do in the Shadows. Of La Danza de la Realidad van Alejandro Jodorowsky, die magisch-realistisch van stijl te noemen is. Die film was te zien op het Imagine Festival maar werd daarna niet aangekocht. We hebben nu zelf geïmporteerd en laten hem twee maanden lang zien.’

Nog een stapje verder ging Oosterhuis met L’arte della felicità (The Art of Happiness). Samen met San Fu Malta van FuWorks en Bruno Felix van Submarine kocht hij de rechten voor de Italiaanse animatiefilm van Alessandro Rak. Het is missiewerk, geeft Oosterhuis toe, maar vanuit een geloof: ‘Tien jaar geleden stonden er ook geen recensies van graphic novels in NRC. Zoals het stripboek is doorgedrongen tot de mainstream, willen we ook de volwassen animatie groter maken in Nederland.’

Oosterhuis hoopt met zijn programmering zo’n 30.000 bezoekers per jaar te trekken, bij voorkeur jong publiek. ‘Toen ik vroeger als vrijwilliger van Movie W in Wageningen naar de film ging, zat ik in de zaal met allemaal twintigers. Dat is niet meer zo en dat komt misschien door het soort films dat veel filmhuizen draaien. Wij willen een nieuw publiek kweken. En omdat we weten dat die mensen het ook niet breed hebben, houden we de toegangsprijs bewust laag, op €7,50.’

Bezoekers van LAB111 krijgen bovendien ruimschoots de tijd om een film in te plannen. Het programma bestaat uit een beperkt aantal titels die gemiddeld drie weken lang iedere dag draaien. Daarnaast nodigt het theater externe partijen uit overdag speciale previews te organiseren of ’s avonds eigen evenementen in het programma te passen. Zo is er één keer per maand een Italiaanse filmavond en een Imagine-avond, en programmeert Cinemasia regelmatig films. Maar er is ruimte voor meer. Oosterhuis: ‘Ik weet uit eigen ervaring hoe duur het is een zaal te huren als je een leuk idee hebt voor een filmprogramma. Maar wij zeggen: doe je iets met film dan kun je een avond claimen.’

Edo Dijksterhuis