Carte Postale de Cannes 6

Maandag 21 mei 2012

De Filmkrant doet elke dag verslag van het Filmfestival Cannes. Vandaag waren de dag van het verdachte koffertje in Martinez en de dag van misschien wel de meest urgente film die tot nu toe hier in Cannes is vertoond.

De dag begon met een bommelding. Althans, de Croisette voor het Martinez hotel was afgezet met politieauto’s. Meer was er niet bekend of wilden ze op dat moment niet vertellen. Hoofdrolspeler Mads Mikkelsen van Thomas Vinterbergs lichtjes over het paard getilde Jagten (zóóóó goed is ie nou ook weer niet) wist het tijdens het interview vanochtend preciezer te vertellen: het ging om een koffertje dat al de hele ochtend zonder eigenaar in de foyer had gestaan. Zodra iemand dat doorkreeg was er paniek uitgebroken. Nu aan het eind van de middag staat het Martinez nog steeds overeind. Dus welke kwade genius het ook was die hier aan het strand de ondergang van het kapitalisme wilde inluiden, het plan is mislukt. Vanavond kunnen de sterren en een enkele Nederlandse producent in het Majestic weer rustig op een oor slapen.

Qua films was het tot het eind van de middag een slappe dag, al moet ik bekennen vanochtend vroeg de nieuwe film van Alain Resnais niet gezien te hebben. Mads was op dat moment belangrijker. Tot vreugde van Mads en de aanwezige journalisten besloot de organisatie van het festival tijdens het interview met een drilboor aan het klussen te slaan, zodat we het gesprek buiten onder een tentdoek in de regen konden voortzetten.

Maar toen werd in Un Certain Regard After Lucia van de Mexicaanse regisseur Michel Franco vertoond. De film is niet perfect maar als je door z’n foutjes heen keek, kreeg je een mokerslag te verwerken. Een film over pesten. Maar niet het pesten zoals de meeste ouders van nu dat nog kennen van school. After Lucia is een verhaal over pesten in het digitale tijdperk, die laat zien waar de tegenwoordig overal aanwezige camera’s toe kunnen leiden. Iedereen maakt wel eens fouten, daar begin je juist mee als je puber bent. Maar door die camera en de eeuwige herhaling van beelden worden de gevolgen en de impact enorm. Bij After Lucia wordt de ellende in gang gezet door een seksscène die gefilmd wordt. Maar later steekt iemand een draaiende camera onder een wc-deur door. Een meisje filmen terwijl ze op de plee zit. En dat de wereld over sturen. Even los van de dramatische gevolgen die al die pesterijen in de film hebben, verlies je zo als puber het recht om idiote dingen te doen. Dat is ernstig. De wereld hoeft niet alles te weten. Ouders ook niet. Privacy wordt altijd als een zaak van volwassenen gezien maar hoe zit het met de privacy van kinderen om te experimenteren? Om fouten te maken en daarvan te leren? Dat recht wordt hen ontzegd als iedereen altijd en overal meekijkt. After Lucia gaat over nog veel meer. Zoals ouders die te veel met zichzelf bezig zijn. En ook weer niet. En over kinderen die de impact van al die beelden niet kennen tot het te laat is. De film zet een spotlight op een pijnlijke en actuele kwestie. Naast Amour de meest urgente film die ik hier dit jaar heb gezien.

Ronald Rovers