Black Butterflies wint Gouden Kalf voor beste film

Black Butterflies was vanavond de grote winnaar bij de uitreiking van de Gouden Kalveren op de slotavond van het Nederlands Filmfestival. Ook Brownian Movement, Gooische vrouwen en Code Blue vielen meermaals in de prijzen, terwijl de politiek het zwaar te verduren kreeg.

Het was aan het einde van de vermakelijke awardshow een kleine verrassing dat Black Butterflies het Gouden Kalf voor beste speelfilm ontving. De film had eerder op de avond weliswaar al prijzen gewonnen voor beste montage (Sander Vos) en beste actrice (Carice van Houten met haar vijfde Gouden Kalf), maar Brownian Movement leek de favoriet van de jury na de dubbele winst van Nanouk Leopold in de categorieën beste scenario en beste regie.

Dat Black Butterflies toch als beste film werd gehuldigd, was volgens het juryrapport te danken aan de ‘perfecte mix van nationale en internationale expertise, vakmanschap en talenten, die niet alleen ten volle benut worden, maar tevens zijn samengevoegd tot een prachtig harmonieus geheel.’

Twee andere films die meermaals in de prijzen vielen, waren Gooische vrouwen (beste bijrollen voor Peter Paul Muller en Beppie Melissen) en Code Blue (beste geluid voor Jan Schermer en beste camera voor Jasper Wolf). Opvallend was dat Muller zijn Kalf niet accepteerde, naar verluidt omdat hij niet van prijzen houdt. Tegenover een geschokte zaal vertelde zijn regisseuse Will Koopman dat ze opdracht had gekregen om het beeldje bij een kinderboerderij af te leveren.

Niet zonder jou van Peter Lataster en Petra Lataster-Czisch werd gehuldigd als beste lange documentaire. Gert Brinkers won voor Dik Trom het Gouden Kalf voor beste production design. Rob Hillenbrink kreeg de speciale juryprijs voor make-up en special props in onder andere Dik Trom, Code Blue en New Kids Turbo. De Bende van Oss was zes keer genomineerd, maar won alleen beste muziek (Het Paleis van Boem).

In diverse dankwoorden werd verwezen naar de aanwezige staatsecretaris van Cultuur Halbe Zijlstra en zijn bezuinigingsdrang. Toen Zijlstra het podium betrad om de Film1 Publieksprijs uit te reiken, was de vijandigheid in de zaal te proeven. Nadat hij aan de verrassende winnaar Joost van Ginkel (170 Hz) de cheque van 10.000 euro had overhandigd, sprak de staatssecretaris met een grijns dat het voor hem een zeldzaam genoegen was.

Grote ster van de avond was Nasrdin Dchar, die voor zijn rol in Rabat het Gouden Kalf voor beste acteur won. Hij begon zijn eenmansshow door Thekla Reuten, die de prijs uitreikte, vol op de mond te zoenen. Met gebroken stem beloofde hij niet te zullen gaan huilen en riep hij de jeugd op om dromen nooit op te geven. Vervolgens richtte hij het woord tot minister Maxime Verhagen, die angst voor buitenlanders onlangs "begrijpelijk" noemde, en Geert Wilders.

"Ik ben een Nederlander," riep hij. "Ik ben trots op mijn Marokkaanse bloed. Ik ben moslim, en ik sta hier met een fucking Gouden Kalf in mijn hand!" Met die woorden had hij zijn tweede staande ovatie al binnen, maar Dchar was nog niet klaar. Dwars door de aanzwellende violenmuziek, die na een tijdje maar weer werd weggedraaid, volgde nog een aantal mededelingen over liefde, passie en Dchars nichtje van zes dat morgen afzwemt.

De in Duitsland geboren Richard Claus, een van de producenten van Black Butterflies, sprak bij het in ontvangst nemen van het Gouden Kalf voor beste speelfilm vergelijkbare woorden over de toenemende angst voor het vreemde in Nederland. "Blijf open voor alles wat van buiten komt," hield hij het publiek voor. "Dicht doen is verkeerd, niet bang zijn!"

Erik Schumacher