TAKE 5: Sandra den Hamer over ontdekkingen

Per 1 september vertrekt Sandra den Hamer, nu nog directeur van het Filmfestival Rotterdam, naar Amsterdam om daar aan te treden als directeur van het Filmmuseum. Tijdens een zesdaagse tussenstop op het Filmfestival van Cannes deed zij de volgende ontdekkingen.

1 Een goed jaar
Er zijn jaren geweest dat je elke keer dat een film uitkwam, steeds depressiever werd. Dit jaar was bijna alles wat ik zag — voornamelijk competitiefilms — prachtig. Een competitie met de belangrijkste auteursfilmers van deze tijd, die stuk voor stuk niet teleurstelden: Béla Tarr, de gebroeders Coen, Naomi Kawase.

2 paranoid park — Gus van Sant
Van Sant kruipt op een filmisch bescheiden manier in het hoofd van een adolescent die per ongeluk iemand onder een trein heeft geduwd. Hoe de wereld van en rond die jongen in beeld is gebracht — skaters, ouders, school — ligt in de lijn van elephant, maar dan kleiner en intiemer.

3 le voyage du ballon rouge — Hou Hsiao-hsien
Van te voren was iedereen een beetje bevreesd voor het resultaat, maar Hou Hsiao-hsien heeft een enorme verrassing gezorgd door te laten zien dat een Taiwanese regisseur wel degelijk een hele mooie film in Frankrijk kan draaien. Het camerawerk is wel wat beweeglijker dan we van hem gewend zijn.

4 he fengwing — Wang Bing
Wang Bing, de maker van het dertien uur durende west of the tracks was in Cannes met een krachtige ‘korte’ film van slechts drie uur. Daarin portretteert hij een Chinese vrouw die aan de hand van haar levensverhaal vertelt over de recente geschiedenis van haar land. Het eerste uur bestaat uit maar één shot: terwijl ze voor het eerst haar indringende verhaal vertelt, wordt het langzaam donker in de kamer. De regisseur onderbreekt haar maar één keer, om heel zachtjes te vragen of het licht aan mag.

5 Partir, c’est mourir un peu
De eerste dagen kon ik geen meter lopen zonder dat iemand over mijn vertrek begon: bedankjes, ‘oh wat jammer’, bijna alsof je doodgaat. Daardoor was het voor mij ook een beetje een raar jaar, maar ik kom thuis met een koffer vol herinneringen. Volgend jaar ben ik er weer, maar dan voor het Filmmuseum.

Karin Wolfs