Take 5: Marion Bloem over VER VAN FAMILIE

Schrijfster Marion Bloem verfilmde haar eigen boek Ver van familie, het verhaal van een Indische familie in Nederland dat draait om de verloren kleindochter Barbie (Terence Schreurs) en haar stervende oma Em (Anneke Grönloh). De film ging 14 september op het Vlissingse festival Film by the Sea in première.

1 Was het Nederlands Filmfestival geen logischere keuze?
Er komen in Utrecht altijd zo verschrikkelijk veel films uit, ik raak er zelf het spoor bijster. Film by the Sea paste ook beter bij de film. Mijn film is niet zo’n typische Nederlandse film, en het is een internationaal festival, het voelt een beetje als buitenland (lacht). En ik vind het goed dat het benadrukt dat het een bewerking is van een boek.

2 De film plaatst een Indische familie binnen een breder migratiedebat.
Ik wilde daar in ieder geval naar knipogen. Indische mensen waren ook vluchteling, ook al heet het ‘repatriatie’. Daar hebben ze in Nederland nooit over kunnen praten, omdat de mensen hier net zelf waren hersteld van een oorlog en dachten: jullie kunnen het nooit zo erg gehad hebben als wij. Iets daarvan wilde ik in de film. Je hoeft niet veel te zeggen om dat op te roepen. Indische mensen hebben weinig woorden nodig, soms alleen maar blikken.

3 De film is geheel gefinancierd door een eenmalige subsidie van Stichting Het Gebaar. Hoe kwam dat tot stand?
Ik had een hele reeks van scripts achter me die zich afspelen in een Indisch milieu. Die projecten zijn steeds gecancelled. Precies toen ik het had opgegeven kwam dat geld van Het Gebaar. Eigenlijk moesten we een tweede financier hebben, maar uiteindelijk is het niet gelukt om geld bij het Filmfonds te krijgen.

4 De film is dus vooral op een Indische doelgroep gericht?
Wat dat betreft was het ook wel een bevrijding. Met geld van het Filmfonds had ik misschien het script herschreven om een commerciëlere of kortere film te maken. Maar dan had ik nooit dit verhaal over de hele familie kunnen vertellen. Nu wilde ik de film ook helemaal zonder concessies maken, met al die aspecten die specifiek bij het Indische migrantenbestaan horen. Ik denk wel, en merk het ook aan alle reacties, dat het ook voor andere mensen een interessante en ontroerende film kan zijn, maar dat was niet mijn eerste doelgroep.

5 De film heeft nog geen distributeur?
Ik wist dat ik geen commerciële film maakte, maar dat het zó moeilijk zou zijn een film die iets nieuws vertelt én die ontroert in distributie te brengen, wist ik niet. Ik word daar nu mee geconfronteerd en begrijp er niets van. Er zijn een miljoen Indische mensen in Nederland, dus ik kan er niet bij dat distributeurs zeggen: die doelgroep is niet te vinden. Terwijl ik denk: hoezo doelgroep? Japanse films en Chinese films worden hier ook uitgebracht. Als je zo gaat denken zijn Amerikaanse films ook alleen voor Amerikanen — en Hulk-films alleen voor Hulken!

Joost Broeren