TAKE 5: Anjet Daanje over briljante films

De korte film raak won op het filmfestival van Berlijn een Gouden Beer. De jury sprak van "een briljante film die grote thema’s als liefde, woede en vertwijfeling met veel humor benadert." Schrijfster/scenariste Anjet Daanje, eerder (mede)verantwoordelijk voor engel en broer en dajo en nu co-scenarist van raak, over vijf ideeën voor briljante films die ze nooit zal schrijven.
1 Wachten op Al Qaeda
Een torenflat stort in door een terroristische aanslag. De architect van het gebouw is de enige die weet dat de constructie het heeft begeven omdat hij altijd meer op schoonheid dan op veiligheid heeft gelet. Als bij een volgende aanslag weer een van ‘zijn’ gebouwen is betrokken, denkt hij dat hij het doelwit is: mensen betrekken altijd alles op zichzelf. Onrealiseerbaar in Nederland vanwege de kosten.
2 De rol van haar leven
Regisseur Carl Th. Dreyer deed tijdens het filmen van de stomme film la passion de jeanne d’arc (1928) vreselijke dingen met actrice Maria Falconetti, zodat zij zich beter kon inleven in haar rol van Jeanne d’Arc. Falconetti bracht daardoor de rest van haar leven door in een psychiatrische inrichting. Ik vind het interessant hoe fictie de werkelijkheid beinvloedt. Wel betaalbaar, maar een film over film: dat is vaak een bezwaar.
3 Held na honderd meter
Een bergbeklimmer vertelt de wereld dat hij de top van een onbeklimbaar geachte berg heeft gehaald, terwijl hij door een sneeuwstorm 100 meter onder de top is omgedraaid. Als zijn bedrog uitkomt, verandert hij vanwege slechts 100 meter van een held ineens in een oplichter. Dat gaat ook weer over hoe fictie feit wordt en andersom. Maar met een hele crew naar de Alpen? Helaas: te duur.
4 Maneschijn
De vrouwen van de astronauten uit het Apollo-project moesten, ter ondersteuning van het imago van hun echtgenoten, van NASA een onberispelijk gezinsleven hebben. Terwijl hun mannen op de maan rondlopen, leiden zij een schijnbestaan. Maar ja, voor zo’n film heb je dan weer een raket nodig…
5 De prijs van schoonheid
Het was vrouwen in Afghanistan onder het Taliban-regime verboden om naar schoonheidssalons te gaan, maar dat deden zij toch stiekem. Als zij opgemaakt de salon verlieten, bedekten ze hun gezicht met een sluier. Een pas opgemaakte vrouw tilt bij het oversteken haar sluier op, waarna een Taliban-aanhanger zuur in haar gezicht gooit. Die vrouwen zijn kennelijk bereid hun leven te wagen voor een laagje make-up. Maar in Afghanistan zie ik nog geen filmploeg rondlopen.
Karin Wolfs