Ruurd M. Fenenga over werken aan Twin Peaks

Het tweede seizoen van Twin Peaks heeft de beroemde bijrol van acteur Carel Struyken als de reus. Maar ook seizoen 1 van de serie had een Nederlands tintje dankzij Ruurd M. Fenenga, die als 1e assistent-cameraman op de set stond om te zorgen dat alles scherp in beeld kwam.

“Ik had eerder al een aantal projecten gedaan onder DoP [director of photography, red] Frank Byers. Op een gegeven moment belde hij me en vroeg: ‘Wat doe je de komende anderhalve maand?’ Dat was dus Twin Peaks. Het is nog steeds het leukste project waar ik ooit aan gewerkt heb. Het was direct duidelijk dat dit een heel aparte serie zou worden. Alles werd op film gedraaid, dat was destijds uniek; er werd voor televisie sowieso niet veel op celluloid gedraaid, en al helemaal niet op zo’n filmische manier als hier.”

“Die eerste zeven afleveringen waren ‘non-union’, maar voor het tweede seizoen ging alles via de vakbonden. Ik was op dat moment non-union, dus voor het tweede seizoen heeft de DoP zijn vaste camera-operator ingehuurd, die zijn eigen 1e assistent-cameraman had. Jammer natuurlijk, maar goed, iedereen zegt nu dat het eerste seizoen het beste is.”

“Op een van de eerste draaidagen zag ik een bord klaarstaan met vier donuts. Ik dacht eerst dat het voor op de set was — het politiebureau stond altijd vol donuts — maar ze bleken voor Lynch zelf. Hij is een enorme zoetekauw!”

“Iedereen op de set had de scenario’s gelezen, en vervolgens ontmoetten we die bizarre, excentrieke, extreme personages — dat was een heel bijzondere ervaring. Als crew waren we daar continu over in gesprek; iedereen had zijn vragen en theorieën en we waren constant aan het speculeren over waar het heen zou gaan. In de kantine hadden we het over de ‘damn fine coffee’, en zinnetjes als ‘There’s a fish in the percolator’ werden wekenlang herhaald.”

“Wij waren op de set eigenlijk de eerste fans van de serie. Toen de serie eenmaal werd uitgezonden, hebben we zelfs met een aantal crewleden samen afgesproken om samen te kijken. Het ‘crew jacket’ dat we aan het eind van de productie kregen heb ik nog steeds. Iemand heeft me er ooit 1.000 dollar voor geboden, maar dat heb ik vriendelijk afgeslagen.”