Mila van der Linden over Koolhoven presenteert: Memory Dealers

Met het extravagante Memory Dealers verzet Mila van der Linden, alias Mila V, zich tegen de grijze, gezapige orde. De middellange film werd gemaakt onder de vlag van de VPRO-serie Koolhoven Presenteert.

In een steriele, futuristische samenleving, waar techbedrijven de mensheid zelfs van de last van het  geheugen hebben verlost – en dus ook van elke kritische houding – komt een groep vrienden in opstand. Trippend op psychotropen trekken ze zich terug in een neonverlichte oase buiten de stad en beramen ze een plan. Memory Dealers is een dystopische, subversieve sficikomedie met felgekleurde hakken en pakken waarin een stelletje dromers en een vrolijke alchemist de ingeslapen burgerij redden van de kleurloze niksigheid.

“Het scenario voor Memory Dealers is pas in dit traject geschreven, maar met het onderliggende idee liep ik al langer rond”, vertelt Mila van der Linden. “Het kwam voort uit dingen waar ik zelf mee worstelde. Ik voelde mezelf lange tijd heen en weer geslingerd tussen uitersten. Een zucht naar grenzeloosheid en hedonisme, het leven aan de rafelranden van de samenleving. Helemaal aan de andere kant stond voor mij de keurige, risicoloze, brave wereld van alledag. Het extreme heeft me altijd meer getrokken dan die grijze structuur van burgerlijkheid en alles volgens de regels doen. Ik denk dat ik dat van mijn vader heb, die zocht ook altijd de grenzen en het avontuur op, met alle gevolgen van dien. Hij kon er ook echt een zooi van maken, maar hij zei wel op zijn sterfbed: ‘Ik heb niks, maar mijn herinneringen zijn zo rijk dat ik in vrede kan sterven’.“

“Scenariste Nena van Driel kon zich vinden in dit idee en zo kreeg het initiële concept – ontstaan in samenwerking met Jessica van Halteren – een metaforische dimensie. Ik was er erg van onder de indruk van hoe ze dat concept in een verhaalvorm wist te gieten en alle personages tot leven bracht.”

“Voor mij is hedonisme trouwens meer dan alleen een avontuur. Je kunt in die levensstijl ook een spirituele verbondenheid voelen met anderen die willen ontsnappen aan een grijs bestaan. Ik ben altijd iemand geweest die juist rust vond in overprikkeling en overprikkeld raakte door rust. Dat zat ook in mijn kortfilm Mind Fish. De keerzijde is dat een hedonistische levensstijl je uitput en dat leven in extremen ook verdovend kan werken voor zoiets als rouw. Dat zie je terug in Memory Dealers: aan alles zitten twee kanten. Voor beide werelden valt iets te zeggen. Daarom ben ik de laatste tijd meer gaan zoeken naar een balans tussen die uitersten en leef ik op het moment heel anders dan drie jaar geleden. Ik heb andere manieren gevonden om te gaan met de gekte. Ergens is het wel mooi dat Memory Dealers bijna een afsluitend proces is geweest.”

“In de film gebruiken we een extravagante mix van sciencefiction en gangsterfilm. Geen ‘realistische’ sciencefiction waarin alles technologisch moet kloppen, maar meer een operateske scifi met allerlei stijlen door elkaar. Ik ben bij alles in de film betrokken geweest; ik heb altijd als een multidisciplinaire maker gewerkt. Mijn achtergrond is de Kunstacademie, niet de Filmacademie. Voor eerder werk deed ik zelf de kostuums, de muziek, ik acteerde zelf. Ik had er nooit bij stilgestaan dat bij een grotere film zoveel verschillende makers betrokken waren. Maar begrijp me goed: iedereen die bij de film betrokken is geweest, kon er z’n creativiteit in kwijt. Achteraf is dat een van de dingen waar ik met meest trots op ben. Het was fantastisch om mijn beste vrienden, zoals ontwerpster Jessica van Halteren en stylist Ricardo van Lachterop, alle kostuums tot leven te zien brengen, wat zó’n sprekend onderdeel van de film is geworden.”

“Het was belangrijk voor me om juist die extatische, extravagante kant van wat toch een dystopisch verhaal is te benadrukken. Dystopische films kunnen vaak heel zwaar zijn en het was een uitdaging om het apathische gevoel van de ‘rewind-wereld’ in de film weer te geven zonder geweld te laten zien. Geweld wordt soms gebruikt om films een soort excentrieke rauwheid te verschaffen, maar ik zou het alleen bij hele hoge uitzondering als filmisch middel gebruiken.”

“Qua stijl wilde ik zover mogelijk weg van less is more, het minimalisme dat in Nederlandse films overheerst. Ik wilde juist een hele uitgesproken vorm. En ik wilde kleuren, kleuren, kleuren. Ik denk heel visueel. Als ik muziek hoor, kunnen daar scènes uit ontstaan. Toen ik muziek componeerde in de tijd dat ik aan Memory Dealers werkte, ontstond er vanzelf muziek die perfect bij de film paste. Is ook wel logisch misschien. Maar zo werk ik: intuïtief. Aan een tafel gaan zitten om negen uur ‘s ochtends en iets moeten componeren, dat kan ik niet. Dingen ontstaan bij mij veel meer door iets in je hoofd op de achtergrond te laten sudderen.”

“Ik heb er echt van genoten dat de acteurs vrienden werden tijdens het filmen en hun eigen draai aan de personages gaven. Dat is trouwens een les die ik mezelf meteen heb geleerd: probeer het proces van het filmmaken heel bewust te beleven. Het is een waardevolle ervaring en als je niet oppast race je erdoorheen. Die tijd moet je juist koesteren.”

“Op het moment ben ik bezig met nieuwe videoclips en het is tof om te zien hoe de ervaring met Memory Dealers in mijn andere werk terugkomt. Mijn muziekvideo voor de titelsong van de film, die trouwens ook ‘Memory Dealers’ heet, komt twee weken na de film uit. Daarin zitten beelden uit de film en uit andere muziekvideo’s op een abstracte manier verwerkt. In een volledige 3D setting zit een alien versie van mijzelf vast in de diamant die je in de film ziet. Daarin raak ik overprikkeld door mijn eigen op aarde gecreëerde media. Ik hou ervan om mijn werk met zulke links op allerlei manieren met elkaar te verbinden.”

Memory Dealers is zaterdag 9 maart om 22.00 uur te zien op NPO3 en vervolgens op NPO Start.