Hollandse Nieuwe 2017: Ingeborg Jansen over Vergeef me mijn schulden

Het Nederlands Film Festival is in volle gang. De Filmkrant stelt iedere dag vijf vragen aan een regisseur wiens film op het festival in première gaat. Vandaag: Ingeborg Jansen over Vergeef me mijn schulden.

1. Waar gaat je film over? Vergeef me mijn schulden gaat over mensen die aan de rechter vragen om toegelaten te worden tot de wettelijke schuldsanering. Dat is een regeling voor mensen met schulden waar ze niet meer uitkomen. Onder strikte voorwaarden (werken of solliciteren, op een minimum leven en sparen voor je schuldeisers) worden de schulden dan na drie jaar kwijtgescholden. De documentaire laat zien hoe mensen in de schulden zijn geraakt en laat zien hoe lastig het soms is voor rechters om te bepalen wie ze tot deze regeling toelaten.

2. Waarom wilde je hem maken? Ik wil laten zien hoe verschillend de mensen zijn die in Nederland in de schulden zitten — het kan werkelijk haast iedereen overkomen. De schaamte rondom schulden wilde ik dorbreken en tegelijk wilde ik tonen dat de oorzaken zeer divers zijn. Boetes op boetes en/of de verrekening van belastingvoorschotten kunnen mensen de das om doen, maar simpelweg structureel meer uitgeven dan je hebt is zeker ook een oorzaak. Hiernaast wil ik kijkers met de rechters laten meedenken over wie deze kwijtschelding van schulden verdient. Voor wat voor schulden moet de maatschappij verantwoordelijkheid dragen?

3. Mijn volgende film wordt nu eens… Een van mijn volgende films gaat hopelijk, via jonge mensen in een betwist gebied, over de voortgaande verwoesting van de natuur en of het eindelijk, eindelijk niets eens tijd is voor een ander economisch model en een ander wereldbeeld. En ik hoop een documentaire te kunnen gaan maken over een nieuwe politieke partij in de aanloop naar de komende gemeenteraadsverkiezingen. ‘Waar moet het heen?’ is een vraag die in beide documentaires een rol speelt. Het is interessant om als documentairemaker en als kijker daarover mee te kunnen denken en voelen.

4. Dit zou de Nederlandse film nodig hebben… Ik kan alleen over de documentaire spreken. Lef en daadkracht, makers die maatschappelijke kwesties gaan onderzoeken op soms onorthodoxe manieren, zowel in benadering als qua financiering van de film. Documentaires kunnen zo goed bijdragen aan debat, omdat de makers onderwerpen genuanceerd kunnen laten zien. Er worden al heel veel goede documentaires en documentaire series gemaakt. Af en toe nog wat politieker, midden in polemieken stappend, zou wat mij betreft welkom zijn.

5. Dit was een bepalend filmmoment in mijn leven… Hm, dat is lastig. Terugdenkend is het denk ik erg belangrijk geweest dat ik ooit als een van de jonge makers van de serie Veldpost van de VPRO zelf het camerawerk moest doen. Ik heb de camera sindsdien nog maar af en toe uit handen gegeven: ik hou er erg van om als maker ook de camera in handen te hebben, omdat de relatie met degene die je filmt en de omgeving die je filmt dan veel directer is.