Hollandse Nieuwe 2022: Elisabetta Agyeiwaa over Elisabetta

In de reeks Hollandse Nieuwe beantwoorden makers wier films op de nieuwe editie van het Nederlands Film Festival in première gaan elk dezelfde vijf vragen.

1. Waar gaat je film over? “Ik ben geboren in Italië en als baby zonder identiteitspapieren achtergelaten in Nederland. Ik groeide illegaal en zonder familie op, terwijl een ander kind mijn Italiaanse geboorteakte en plek in het gezin innam. In deze documentaire probeer ik te achterhalen wat er dertig jaar geleden nou eigenlijk is gebeurd. Waarom mijn moeder besloot om niet mijn moeder te zijn. En waarom ik steeds tegen de deur van de bureaucratie aanloop en niemand mij tot nu toe heeft kunnen helpen om op papier wél te mogen bestaan. Ik doe een laatste poging om antwoorden van mijn moeder te krijgen.”

2. Waarom wilde je deze film maken? “Zodat het probleem verholpen wordt. Wereldwijd zullen meerdere kinderen hiervan de dupe zijn geweest. Maar omdat niemand hierover praat, wordt het ook niet herkend en weet niemand wat het is. Door deze film te maken kunnen anderen zich herkennen in deze situatie. Ik heb deze film gemaakt omdat dit een bepaald soort fraude is die nooit aan het licht komt. Deze vorm van fraude is nooit in kaart gebracht, maar komt overal in de wereld voor. Geen enkel land is hierin uitgezonderd. Bij mij heeft het over meerdere landen plaatsgevonden.”

3. Mijn volgende film wordt nu eens… “een crime-serie.”

4. Wat heeft de Nederlandse film nodig? “Meer vrouwen zoals ik.”

5. Wat was een bepalend filmmoment in je leven? “The Madness of Reason laat wat mij betreft prachtig zien hoe je met film niet alleen een verhaallijn maar ook een ervaring kunt overbrengen. Via teksten van de Nigeriaanse schrijver Ben Okri neemt de film je mee op een experimentele reis door het diepe hart van Afrika. De documentaire is voor mij een spookverhaal over de geest van Raymond Borremans en de wil van experimenteel filmmaker Peter Krüger om die geest tot leven te wekken. Door deze film ben ik de kracht van verbeelding pas echt gaan zien en het heeft mij als maker dan ook enorm geïnspireerd. De associatieve expressie in deze film is een bron van inspiratie voor de films die ik graag wil maken.”