Hollandse Nieuwe 2020: Vincent Tilanus over Marlon Brando

In de reeks Hollandse Nieuwe beantwoorden makers wier films op de veertigste editie van het Nederlands Film Festival in première gaan elk dezelfde vijf vragen. Vincent Tilanus vertelt over Marlon Brando.

1. Waar gaat je film over? “Mijn korte film Marlon Brando is het best te omschrijven als een liefdesfilm over de vriendschap tussen de zeventienjarige Cas en Naomi. Hij valt op jongens, zij op meisjes, maar de seksualiteit van de jonge personages speelt slechts op de achtergrond. De film vertelt eigenlijk het verhaal van de rigoureuze ontwikkelingen die hun vriendschap doormaakt in de overgang van tienertijd naar jonge adolescentie en de soms pijnlijke, soms onhandige en soms grappige rommel die daarbij komt kijken.”

2. Waarom wilde je deze film maken? “Jong en queer zijn gaat verder dan acceptatie. Ik wilde een verhaal vertellen over hoe vriendschappen ontwikkelen, veranderen en kunnen verwateren. Ik zag een kans om een film te maken over mijn eigen ervaringen met vriendschappen tussen queer mensen en de platonische liefde die zij voor elkaar voelen. Ik wilde laten zien hoe sterk de liefde kan zijn in een vriendschap en hoe je daar je hele toekomst aan kunt verbinden. Maar ook het pijnlijke ervan, dat het volledig kan omslaan. Dat is het rigoureuze van opgroeien en ik denk dat iedereen zich hierin kan herkennen. Dat was in ieder geval mijn doel als maker. Er zijn daarbij weinig films waarbij de ‘terloopsheid’ van jong en gay zijn wordt getoond. Ik wil aansporen om vraagstukken over identiteit en homoseksuele personages niet altijd over hun worsteling met seksualiteit te laten gaan, maar ook over vriendschap, liefde of wat je wil in het leven. Dat kan ook dramatisch zijn, maar het staat dan los van een acceptatiekwestie. Zo schets je een vollediger beeld.”

3. Mijn volgende film wordt nu eens… “Ik wil mijn eigen generatie eens flink onder de loep nemen met een gezonde dosis zelfspot. Voor mij worden momenten van satire en zelfspot spannend wanneer er (emotionele) waarheid achter schuilgaat. Ik wil een film maken over hoe we geacht worden volwassen te worden in het 2020-landschap van leven, werken, wonen, daten en relaties en hoe we daarin discutabele en dubieuze keuzes maken over wat we denken dat goed voor ons is. Dat gaat ook over mezelf. Ik ben er soms heilig van overtuigd dat ik als mid-twintiger nu pas mijn puberteit ervaar. Echt. Waar Marlon Brando inzoomt op de nuances van tiener-zijn en de overgang naar adolescentie, wil ik met mijn volgende film inzoomen op het leven van mid-twintigers, afgezet tegen het leven van oudere generaties die natuurlijk tegelijkertijd in dezelfde wereld leven.”

4. Wat heeft de Nederlandse film nodig? “De durf om echt vol gas ‘Nederlandse’ cinema te maken. Hoe gaan we in dit deel van de wereld, en daarbinnen weer in verschillende subculturen om met emoties, levensvragen en rigoureuze gebeurtenissen? Ik ben op zoek naar die eerlijkheid van het hier en nu. Het Nederlandse, voornamelijk mainstream filmaanbod staart zich in mijn ogen te vaak blind op dramaconventies die volledig buiten de makers zelf lijken te liggen of observaties die rechtstreeks uit Hollywood lijken te komen. Misschien leven sommige mensen wel in een wereld waar iedereen in volzinnen spreekt en waar men geregeld glazen wijn in gezichten gooit, maar ik leef niet in die wereld en dus kan ik daar ook geen authentieke verhalen over vertellen. Gelukkig lopen er veel mensen rond die deze authentieke verhalen in allerlei subculturen wel kunnen vertellen, wat maakt dat we meer nieuwe jonge makers moeten steunen die vanuit hun eigen creativiteit en ervaringen hun verhalen vertellen. Ik geloof erin dat we pas mooie en eerlijke kunst maken als we zorgen dat er genoeg diverse stemmen ook daadwerkelijk de kansen en het podium krijgen. Dat maakt talentontwikkelingsprogramma’s ook zo belangrijk. Er is een (nog langzame, maar toch) fundamentele shift gaande: nieuwe Nederlandse jonge filmers maken ook bioscoopfilms en weten een groter publiek te bereiken. Zij laten daarbij de oude garde zien hoe het ook kan.”

5. Wat was een bepalend filmmoment in je leven? “Het moment dat de hond Lassie in de film Lassie (1994) de val van de waterval tóch overleeft aan het einde. Oh joh, dat was heftig.”

Marlon Brando is online te zien op het Nederlands Film Festival.