Het hele najaar: Hollandse Nieuwe 2012

Regisseurs met een première op het komende Nederlands Film Festival kregen de volgende vragen voorgelegd: 1 Waar gaat je film over? 2 Waarom wilde je hem maken? 3 Mijn volgende film wordt nu eens… 4 Dit zou de Nederlandse film nodig hebben… 5 Hierom is film zo belangrijk…

Threes Anna
Silent City

1 “Silent City gaat over een jonge vrouw die in Tokio in de leer gaat bij een van de allergrootste vismeesterkoks ter wereld. Al snel blijkt dat aarden in Japan geen vanzelfsprekendheid is. Het regime in de keuken is extreem hiërarchisch, geen van haar collega’s spreekt Engels en zelfs oogcontact is een gunst die alleen bij hoge uitzondering wordt verleend. Toch wil zij de kunst van de meesterkok ontrafelen, maar hiervoor zal zij eerst heel diep en ver moeten gaan.”
2 “Daar gaat een vraag aan vooraf: waarom wilde ik dit schrijven. Vijfentwintig jaar geleden woonde ik zelf in Tokio. Japan is een land waarmee ik een haat-liefdeverhouding heb. Schoonheid versus afschuw. Fascinatie versus onbegrip. Toen ik op een gegeven moment iemand hier in Nederland zag die verstrikt raakte in onze cultuur, de taal niet sprak en geen aansluiting vond, ben ik de roman De stille stad gaan schrijven, over een witte vrouw die in een cultuur komt waar ze niets van begrijpt en wat ze allemaal doet om te overleven.”
3 “Mijn volgende film gaat nu eens niet over een eenzame vreemdeling in een onbekende wereld. Alhoewel, dat gaat het toch ook wél weer worden. Ik ben bezig met een film in India, ook gebaseerd op een roman van mezelf, Wachten op de moesson. Weer over cultuurverschillen en hoe je nader tot elkaar kunt komen tegen alle normen en regels in.”
4 “Poëzie.”
5 “Een film kan je alles doen vergeten, kan je meenemen naar werelden waar je anders nooit komt.”

Silent City gaat in première op het NFF en is te zien vanaf 4 oktober

Paula van der Oest
The Domino Effect

1 “The Domino Effect is geïnspireerd door de kredietcrisis van 2008, toen de ene na de andere bank in Amerika omviel. Het verhaal begint met een Londense bankier die te veel risico neemt waardoor zijn bank en daarmee ook een Amerikaanse bank failliet gaat. Vervolgens zien we een keten van gevolgen, mensen over de hele wereld die hiervan de consequenties ondervinden, al dan niet direct. Wat ik met name onderzoek in de film is wat er overblijft als dat wat er zo amechtig wordt nagestreefd — status, maatschappelijk succes, bezit — wegvalt. Wat rest ons dan?”
2 “In 2008 had ik Tiramisu geregisseerd, een kleine relatiefilm die qua thematiek dicht bij mezelf lag. Na die film was ik toe aan een film die meer reflecteerde op de wereld waarin we leven. In de tweede helft van 2008 waren in Amerika verschillende banken, onder andere als gevolg van de ineengestorte huizenmarkt, omgevallen, met grote gevolgen voor de rest van de wereld. Op de beurzen heerste er blinde paniek en het had weinig gescheeld of de Europese banken waren allemaal meegesleurd. Wat ik niet had voorzien, is dat de crisis nu, drie jaar later, vele malen groter is en dat de euro en de Europese banken nu ook op de rand van de afgrond staan. De film is dus helaas nog steeds actueel.”
3 “Ik denk nooit op die manier over een volgende film. Ik word door iets geraakt waar ik een film over wil maken, of iemand komt naar me toe met een heel goed plan, zoals de film over Lucia de Berk die ik komend jaar ga regisseren. Dan stort ik me erin, en na een tijd blijk ik weer een film te hebben gemaakt. In dit geval zal dat een maatschappelijk betrokken, spannende, emotionerende film zijn over een verpleegster die het slachtoffer werd van een moderne heksenjacht.”
4 “Ik vind film maken zo’n moeilijk vak dat ik niet belerend kan zijn over wat de Nederlandse film nodig heeft. Wat film in het algemeen nodig heeft is eigenzinnigheid, bevlogenheid, een visie.”
5 “Doordat film zowel een zinnelijke als intellectuele beleving is, is het mogelijk om grote groepen mensen iets te laten meemaken, of denken, of voelen. Gelezen wordt er minder en minder, maar de magie van film lijkt de tand des tijds te doorstaan. Hoewel de manier waarop mensen film tot zich nemen natuurlijk alsmaar verandert.”

The Domino Effect gaat in première op het NFF en is te zien vanaf 18 oktober

Iván López Núñez
My Life On Planet B

1 “My Life On Planet B is een tragikomische film over twee jonge puber-nerds, hun relatie tot een wereld die op hen neerkijkt en het onvermijdelijke einde van hun vriendschap. Oh ja, en ook over video-blogs, punks, B-films, robots en seks tussen minderjarigen.”
2 “Het leek co-scenarist Rogier de Blok en mij leuk om een film te maken voor een jong publiek. We vonden het jammer dat in Nederland bijna geen arthousefilms voor deze doelgroep werden gemaakt. En dachten, wacht even, wat nou als wij zo’n film maken? Het grappige is dat ik er tijdens het schrijven van het scenario achter kwam dat de personages van het verhaal steeds meer op mijn familieleden begonnen te lijken. Ik denk niet dat My Life On Planet B een autobiografische film is, maar een aantal elementen en situaties uit de film zijn een uitvergroting geworden van mensen die ik ken en situaties die ik zelf heb meegemaakt.
“Een andere motivatie was de vorm. Ik ben een groot fan van stripboeken en heb altijd al een film willen maken met de esthetiek van een strip. Met strak gekadreerde beelden, een kleurpalet met knallende kleuren, en cartooneske personages. Een film met een verdraaide werkelijkheid die aan een stripboek doet denken.”
3 “Een rampenfilm! Of was het een film die geen ramp is? Ik heb een haat-liefdeverhouding met mijn eigen films. Als filmmaker moet je je eigen film keer op keer zien, tijdens het schrijven, produceren, draaien, monteren. Op een gegeven moment ben je het zat. Je ziet alleen de imperfecties in de film, en als de film eindelijk af is wil je hem het liefst nooit meer zien. Het zou leuk zijn als mijn volgende film nu eens een film wordt die ik zelf leuk vind om naar te kijken.”
4 “Producenten, fondsen, omroepen en makers zouden meer moeten geloven in oorspronkelijke verhalen. Ik vind het jammer dat bijna alle succesvolle Nederlandse films gebaseerd zijn op een formule: een bekend boek, een succesvolle tv-serie, een historische gebeurtenis. Het lijkt alsof tegenwoordig niemand meer risico’s durft te nemen. Ik vind het te gek dat Gooische vrouwen meer dan een miljoen bezoekers heeft gehad, maar wanneer komt er eens een oorspronkelijke film die zoveel bezoekers trekt? En wat de Nederlandse film wat mij betreft nodig heeft is uiteraard de volgende film van Iván López Núñez. Toch? Dacht ik tenminste.”
5 “Films, zoals dromen, geven ons de kans om een andere werkelijkheid te beleven. In een film kan je iemand anders zijn, naar andere tijd reizen, vliegen, verliefd worden. En door deze belevenis kun je je hoofd aan het denken zetten, leren en vooral jezelf vermaken.”

My Life On Planet B (De Oversteek) gaat in première op het NFF en is in 2013 te zien

Astrid Bussink
Poule des doods

1 “Poule des doods gaat over een groep dichters onder leiding van F. Starik die gedichten schrijft voor ‘eenzaam overledenen’ en deze voordraagt tijdens de uitvaart. Als niemand anders aanwezig is, is er altijd nog een dichter. In de film volgen we het proces vanaf een melding van een lijkvinding bij de gemeente tot aan de uiteindelijke uitvaart. Via 8mm-beelden en gedichten van de dichters geeft de film bovendien schetsen van de verloren levens.”
2 “Ik hoorde van het bestaan van de eenzame uitvaarten en de dichtersgroep, en het riep meteen vragen bij me op. Wat gebeurt er wanneer niemand anders meer op je uitvaart kan of wil komen, wie zijn de mensen die zich dan nog om je bekommeren? En waarom doen ze dat? Naast de dichters komen ook de mannen van de gemeente in de film aan bod. Fantastische mannen voor wie het dagelijkse kost is, de dood, de achtergebleven woningen, de zoektocht naar nabestaanden.
Tijdens de research sprong mijn overbuurvrouw uit haar raam. Een jonge vrouw, waarvan niemand in mijn straat zelfs maar haar naam wist. Ik heb maanden in dat lege raam gekeken vanuit mijn raam. Met dat halfopen gordijn en die verdorde plant. Daar kun je niks mee te maken willen hebben, maar uiteindelijk zul je je toch tot de dood moeten verhouden. ‘Wat wil je met die dood te maken hebben?’ vraagt dichteres Maria Barnas zich af in de film. Die vraag bleef lang in mijn hoofd rondgaan.”
3 “Momenteel werk ik aan een korte jeugddocumentaire voor Kids & Docs. Héél erg anders, en na Poule des doods qua thematiek eerlijk gezegd een aangename afwisseling. Het gaat over vier vrienden uit Zeeland op de drempel naar volwassenheid. In de film wordt heel wat afgecrossed, geschreeuwd en gelachen. Ik vind het stoer en aandoenlijk tegelijk om de jongens te horen praten over hun hoop en dromen voor ‘later’. Ik hoop dat kinderen de film ook mooi gaan vinden, want daar is hij natuurlijk voor bedoeld, maar als maker vind ik het filmen in ieder geval echt een feest.”
4 “Misschien een klein beetje zelfvertrouwen. Ik vind dat er geweldige films gemaakt worden in Nederland. Eigenzinnige, gedurfde films van onderzoekende makers. Het barst van het talent, op zowel fictie- als documentairegebied. Naast de gevestigde orde zie ik ook een nieuwe lichting die met een nodige ‘niet zeuren maar poetsen’-mentaliteit fantastische projecten voor elkaar krijgt, en ik geloof ondanks de tegenwind dat dat zich zal voortzetten.”
5 “Verhalen kunnen ontroeren, informeren, troosten, dat is zo persoonlijk, of jij iets kunt met een film. In algemenere zin vind ik het een interessant gegeven dat al die verhalen samen een beeld schetsen van de tijd waarin we leven. Dat ik nu kan laten zien dat anno 2012 je in Amsterdam als ‘eenzaam overledene’ een mooie uitvaart krijgt met een op maat gemaakt gedicht. Dat zegt iets over de tijd waarin we leven. Ik ben benieuwd hoe we daar over een paar decennia op terug zullen kijken.”

Poule des doods gaat in première op het NFF en wordt op 13 november 2012 uitgezonden in Uur van de Wolf (NTR)

Vincent Bal
Nono, het zigzag kind

1 “Hoofdpersoon in Nono, het zigzag kind is de 13-jarige Nono. Zijn moeder is overleden toen hij één jaar was. Zijn vader, inspecteur Feierberg, is ‘de beste politie-inspecteur ter wereld’. Nono doet zijn best om op hem te lijken, maar raakt steeds in de problemen. Daarom stuurt zijn vader hem twee dagen voor zijn bar mitswa naar zijn oom Sjmoel om volwassen te worden. Als Nono echter in de trein een mysterieuze opdracht vindt, krijgt hij een laatste kans om zich te bewijzen. Samen met meestercrimineel Felix Glick trekt hij naar de Franse Rivièra, op zoek naar de waarheid over zijn moeder.”
2 “Ik kreeg het boek waarop de film is gebaseerd toegestopt door Burny Bos en was direct verkocht. Ik viel helemaal voor de mengeling van emotie, humor en fantasie. De generositeit waarmee Nono’s reis verteld wordt, de rijkdom van de beelden, de prachtige personages… Het was geen sinecure om deze rijkdom te vatten in een filmscenario, maar ik zie de film die ik voor me zag bij de eerste lezing van het boek nu wel op het doek.”
3 “Ik ben momenteel aan twee projecten concreet aan het werk. Enerzijds is er Wiplala, een spannende familiefilm naar het boek van Annie M.G. Schmidt. Aan de andere kant werk ik aan Brabançonne, een Belgische musical over de strijd tussen een Vlaamse en een Waalse harmonie. Met bekende Belgische hits.”
4 “Meer Vlaamse regisseurs natuurlijk (haha). Naast meer geld heeft de Nederlandse film vooral behoefte aan goede verhalen en originele vertellers.”
5 “Films doen dromen.”

Foto Greetje van Buggenhout

Nono, het zigzag kind is de openingsfilm van het NFF en is te zien vanaf 3 oktober

Barbara Bredero
Mees Kees

1 “Mees Kees is een komedie voor alle leeftijden. Als Tobias een nieuwe meester krijgt, meester Kees, wordt school tien keer zo leuk. Bij dictee tapt Kees moppen en met rekenen gebruikt hij de echte tafels. En een tekenfilm kijken is natuurlijk ook een soort tekenles. Bij Mees Kees wordt alles een feestje. De vraag is alleen: hoe lang kan stagiair Mees Kees blijven? En wat is Tobias zonder hem?”
2 “De ongebruikelijke manier waarop Mees Kees lesgeeft is voor alle leeftijden inspirerend. Op mijn rapporten stond altijd: ‘Barbara kijkt te veel naar buiten, ze droomt te veel.’ Het leren zoals wij dat op school deden boeide me niet, ik vond het saai. Bij Mees Kees is niets saai. Hij geeft aan alles zijn eigen draai aan en tovert daarmee zelfs het leren tot leven. Zo’n leraar gun ik iedereen.”
3 “Mijn volgende film gaat in ieder geval niet zoals Mees Kees over achttien kinderen en een hond, maar over drie kinderen, weliswaar in de puberteit. Ik wil het leven graag in al zijn volheid tonen en daar horen kinderen bij. Net zoals er voor mij naast het drama in een film ook altijd gelachen moeten worden. Anders is het verhaal voor mij slechts half verteld en geen volledige afspiegeling van wat leven kan zijn.”
4 “De ‘Nederlandse film’ zou wat trotser op zichzelf mogen zijn. Er worden mooie contemplatieve, bevlogen, grappige, eigenzinnige films gemaakt maar we hebben de neiging om ze te vergelijken met films uit andere landen met veel grotere budgetten.”
5 “Film geeft ons het vermogen om in het hoofd van een personages te kruipen, deelgenoot te worden van hun dilemma’s en zo ook in hun schoenen te staan. Film helpt daarom om ons met anderen te identificeren, en daardoor ook onszelf te begrijpen.”

Mees Kees gaat in première op het NFF en is te zien vanaf 3 oktober

Udo Prinsen
Into Spring

1 “Twee spechten die de lente in bloei zetten.”
2 “Ik zag het schilder- en collagewerk van drummer/kunstenaar Han Bennink en zag direct de mogelijkheid dit in beweging te brengen. Het was mijn wens om daarvan een eigenzinnige animatiefilm te maken waarin muziek, ritme en beeld de kijker meenemen in een bijzondere wereld die steeds voller in bloei komt te staan.”
3 “Momenteel zijn we bezig met de ontwikkeling en uitvoering van een korte film met een combinatie van gebarentaal en animatie. Projectnaam KIJK! (facebook.com/kijkonzefilm).”
4 “Er is een groot en divers aanbod aan films en korte films, wat mij betreft gaat het goed met de Nederlandse filmsector. Ruimte om kwalitatief hoogwaardige films te maken, publiciteit, makkelijker toegang tot een internationaal podium en meer publiek, dat kunnen we altijd gebruiken.”
5 “Er is een bekend gedicht van Jules Deelder, Jazz leeft. Alles wat jazz is in dat gedicht, daarvoor kun je ook ‘film’ invullen en er één woord aan toevoegen, film verbindt.”

Into Spring gaat in première op het NFF

Aniëlle Webster
One Night Stand: Bowy is binnen

1 “Vier twintigers gaan naar een openlucht muziekfestival. Onderweg gaan de gesprekken over alledaagse probleempjes, kleine ergernissen borrelen op, nieuwe liefdes en oude vriendschappen wringen met elkaar. Wanneer er door drukte paniek in de toegangsrij tot het festival ontstaat, maken ze begrijpelijke keuzes die op elk ander moment ongemerkt voorbij waren gegaan, maar vandaag niet. Achteraf krijgen ze een rol toebedeeld: held, slachtoffer of schoft, die niet altijd te rijmen is met hun gedrag tijdens de ramp.”
2 “Hanna Bervoets heeft een meeslepend spannend, tragisch en toch ook humorvol scenario geschreven. Het leek me een uitdaging om met weinig middelen een geloofwaardige massa neer te zetten en om interviewachtige fragmenten een organisch deel te laten zijn van een fictiefilm. Maar bovenal zag ik de personages voor me; rijke karakters met allemaal hun eigen rafels en mooie eigenschappen, en kreeg ik enorm zin om aan de slag te gaan met de acteurs.”
3 “Een liefdesverhaal over een Poolse expatdochter en een Noord-Hollandse bouwvakker in opleiding.”
4 “Ik heb soms het idee dat er in Nederland vooral óf zwaar geëngageerde artfilms óf overdreven toegankelijke commerciële films gemaakt worden. Wat mij betreft zouden er meer films mogen komen uit het brede gebied daartussen: intelligent vertelde, tijdloze en meeslepende verhalen.”
5 “Het verrijkt je leven.”

One Night Stand: Bowy is binnen gaat in première op het NFF en zal worden uitgezonden op Nederland 2

Het Nederlands Film Festival vindt plaats van 26 september t/m 5 oktober in Utrecht.