Het hele najaar: Hollandse Nieuwe 2015

Regisseurs met een première op het komende Nederlands Film Festival of verderop in het najaar kregen de volgende vragen voorgelegd: 1 Waar gaat je film over? 2 Waarom wilde je hem maken? 3 Mijn volgende film wordt nu eens… 4 Dit zou de Nederlandse film nodig hebben… 5 Dit was een bepalend filmmoment in mijn leven…

Jan Bultheel over Cafard

1 Waar gaat je film over? Cafard is een animatiefilm over Jean Mordant, die in 1914 wereldkampioen Grieks-Romeins worstelen wordt in Buenos Aires, terwijl het Duitse leger België binnenvalt. In Oostende, zijn thuisstad, wordt Mimi, zijn vijftienjarig dochtertje, door dronken soldaten aangerand en verkracht. Jean is uit op wraak en lijft zich als vrijwilliger in, samen met zijn trainer Victor en zijn neef Guido, in het splinternieuwe en zeer prestigieuze ACM, de eerste pantserdivisie ooit. Maar oorlog is onvoorspelbaar en het ACM wordt overgeplaatst naar het Oostfront. Zo begint een reis rond de wereld die het wereldbeeld van Jean Mordant voor altijd zal veranderen.

Portret Bart Dewaele

2 Waarom wilde je hem maken? Het verhaal van Jean Mordant is een erg beklijvend en menselijk verhaal, dat de Eerste Wereldoorlog bekijkt vanuit een mondiaal standpunt en niet alleen vanuit de loopgraven van Ieper. De Eerste Wereldoorlog heeft onze geschiedenis enorm bepaald en dat wilde ik ook aantonen. Maar het was vooral een artistieke uitdaging om met de middelen die er waren een volwaardige animatiefilm te maken. Concurrentie aangaan met de Hollywood superproducties is onmogelijk, dus moet je het anders aanpakken: met een beetje lef, wat out-of-the-box-thinking, enkele geniale 3D-techneuten en heel wat talent. Dat wilde ik proberen.

3 Mijn volgende film wordt nu eens… …een Vlaamse western. De animatietechniek die we ontwikkelden voor Cafard kent eigenlijk geen beperkingen, noch inhoudelijk noch in de vorm. Wat superfijn is. De enige beperking is mijn verbeelding. Het volgende project speelt zich af in 1830 toen er door de Belgische omwenteling en de hierop volgende religieuze repressie veel Vlaamse mensen uitweken naar Noord-Amerika om daar hun geluk te beproeven. Het Wilde Westen is niet alleen door Engelstalige cowboys gemaakt, maar ook door Vlaamse emigranten. Meer wil ik er echter nog niet over kwijt.

4 Dit zou de Nederlandse film nodig hebben:… Van de Nederlandse animatiefilm weet ik het niet zo, maar de Vlaamse animatiefilmers zouden best eens wat meer ambitie mogen hebben. Het Vlaamse animatiefilmtalent verdwijnt spijtig genoeg systematisch naar het buitenland en ik vermoed dat dat in Nederland niet beter is. Hopelijk toont Cafard aan dat het ook mogelijk is om bij ons sterke auteurs-animatiefilms te maken, waar we niet beschaamd moeten voor zijn.

5 Dit was een bepalend filmmoment in mijn leven: Eerlijk gezegd kijk ik niet zoveel films. De ontdekking van de romantische schilderkunst in de tweede helft van de 19de eeuw, met mensen als Anders Zorn, John Singer Sargent en vooral Joaquin Sorolla hebben mijn leven meer bepaald dan het zien van Sneeuwwitje, toen ik 10 was…

Te zien op NFF en vanaf 22 oktober

Erik de Bruyn over J. Kessels

1 Waar gaat je film over? Over vast zitten, ouder worden, afscheid nemen van je jeugdobsessies, over een midlifecrisis bij lonely hearted souls, over een reis naar Hamburg, a trip down memory lane and back, over verloren illusies, over vriendschap, country & western-muziek, over de zoektocht naar een overspelige Bredase frikandellenhandelaar, over het schrijven van een verhaal dat zich maar moeilijk ontvouwen wil, over being on the road, and drifting on…

2 Waarom wilde je hem maken? Omdat al het bovenstaande mij raakt. En omdat de cultroman van P.F. Thomése mij aansprak vanwege de verwijzingen naar Bukowski’s dirty realism. De muziek die de mannen begeleidt leek me een aangewezen ingang om niet alleen een absurdistisch verhaal met surrealistische elementen te vertellen, maar ook om de soundtrack met songs te verrijken die als vintage heruitgebracht worden.

3 Mijn volgende film wordt nu eens… Een Telefilm, voor Pupkin/VPRO, vrij geïnspireerd op het leven van een zekere vrouw die naar New York gaat vanuit idealistische principes iets aan de graaicultuur van de Grote Banken te veranderen, maar dan zelf verliefd wordt op zo’n bankier… En daarnaast heb ik alweer zo’n pakweg 2 à 3 films in de jongleerstand. Want de ervaring leert inmiddels dat, als je wilt filmen, je liefde voor film vele kleuren moet kennen.

4 Dit zou de Nederlandse film nodig hebben:… Bevrijding van de oer-Nederlandse calvinistische geest en handelsgeest. Er moet een differentiatie mogelijk zijn tussen de hang van alle omroepwensen — via de samenwerking tussen Filmfonds en omroepen, waarbij vaak de indruk ontstaat dat de omroepen dominant zijn —, Filmfonds en creatief vernieuwende ideeën van makers. Want veel wat in Nederland gemaakt wordt, wordt steeds meer door slechts twee drijfveren bepaald:
1. Is het niet te controversieel, compleet anders, of vreemd door haar volstrekt unieke ingang?
2. Kunnen we er winst mee maken, gaat het publiek ernaartoe of verhoogt het eventueel onze marktwaarde?
Deze drijfveren, zeer populair bij zowel producenten (let wel; wij leven in een subsidiecultuur ), distributeurs en vertoners, maakt dat de Nederlandse cinema achterloopt bij de rest van de wereld.
Wat de Nederlandse film dus ook nodig heeft, is een mentaliteitsverandering: Stap 1 zou moeten zijn dat het idee van het steunen van steeds weer dezelfde productiehuizen verlaten wordt. En dat, zoals overal elders in de wereld, auteur/regisseurs hun eigen film mogen produceren. Dit tegenhouden in deze tijd van Netflixen en digitale markten, is irrationeel en verouderd.
Wat de Nederlandse film ook nodig heeft, is dat het Filmfonds zo spoedig mogelijk zal inzien dat elke Nederlandstalige film — indien de makers dat nodig achten — ook als Engelstalige film ontwikkeld en gemaakt kan worden.

5 Dit was een bepalend filmmoment in mijn leven: De eindscène met Claudia Cardinale in Once Upon a Time in the West, scène bij de universiteit uit Bad Timing, de troepeninspectie door Marlene Dietrich in Scarlett Empress, de droomdansen van Cyd Charisse, de eindscène van Easy Rider, de stofzuigscène in Jim Jarmusch’ Stranger than Paradise, Aanrijding in Moscou, Le locataire, Three Days of the Condor, de badkamerscène in Henry: Portrait of a Serial Killer, de eindscène van The Parallax View, allerlei scènes uit The Big Lebowski, El topo, 2001: A Space Odyssey, Harold and Maude, Schneider vs. Bax, Catch 22, The Graduate, Point Blank, The Kid Stays in the Picture, L’avventura, Le Dobermann, Tales from Ordinary Madness, Duck You Sucker, De helaasheid der dingen, Stalker, Tommy, ik kan nog lang doorgaan, maar het is de veelzijdigheid, de verbeelding, de muzikaliteit, de romantiek, de suspense en de filosofische inzet die mijn telkens weer kan verrassen en verblijden. En dus vergeet ik hier heel veel titels en heel veel momenten.

Te zien op NFF (openingsfilm) en vanaf 1 oktober

Joost van Ginkel over The Paradise Suite

1 Waar gaat je film over?? De beste manier om film te ervaren is om onwetend en onbevooroordeeld naar dat lege zwarte doek te kijken. Je wacht. Het licht gaat uit en dan begint het. Je laat je door het beeld en geluid meevoeren zonder dat je weet waarheen. Dat is de ultieme filmervaring. Een film kijken is een energie-uitwisseling met een groep individuele kijkers. Iedereen interpreteert een film anders dus er moet ruimte blijven bij de kijker voor interpretatie. Duiding vooraf verkleint de ruimte tot eigen interpretatie. Dus ik zeg niet waar m’n film over gaat.
Sterker nog: Ik hoop dat, als de recensenten dit lezen, ze hun eerste alinea beginnen met een kijkersadvies: ‘Vooral gaan kijken!’ Of ‘koop geen kaartje voor dit gedrocht’. Om daarna in vetgedrukte letters te waarschuwen dat in de volgende alinea’s staat beschreven waar The Paradise Suite over gaat. Ik hoop dat de lezer dan niet verder leest maar dat ze door hun oogharen proberen te ontwaren hoeveel sterren de film heeft en dat ze dan denken.. “mjoah misschien wel de moeite waard, die ga ik kijken”. Geweldig zou zijn als ze daarna de gehele recensie lezen en ze inzichten herkennen of nieuwe dingen ontdekken met de film nog vers in hun hoofd.

2 Waarom wilde je hem maken?? Ik maak films om inzicht te krijgen en te geven in de drijfveren van de mens, hoe zitten we in elkaar? Ik maak films om mensen met me mee te laten kijken naar wat ik dacht te zien of hoopte te zien.

3 Mijn volgende film wordt nu eens… Tijdens de regie van het vierde seizoen van Toren C had ik het vaak met Margot Ros over de ‘grapdichtheid’ van een aflevering. Mijn volgende film ben ik nu aan het schrijven, de werktitel is CARGO:ORANGE en krijgt in zekere zin een grotere ‘grapdichtheid’.

4 Dit zou de Nederlandse film nodig hebben: Dit wordt een proefballon: soms geef ik wel eens les aan jonge studenten en vaak blijkt dat ze nog nooit een filmhuis van binnen hebben gezien en als ze er dan al toevallig verzeild raken dan vinden ze het fantastisch. Het filmhuispubliek vergrijst omdat jongeren er onvoldoende bekend mee zijn. We lopen het risico dat er over 20 jaar nauwelijks nog een filmhuis bestaat.
Het plan: distributeurs, producenten, filmfondsen en ministerie van OCW slaan de handen ineen voor het volgende platform: de Nederlandse arthousefilms krijgen, nadat ze in roulatie zijn geweest een zogeheten school-release. Vier keer per jaar krijgen studenten, als klas, in de ochtenduren (het moment van de dag dat het aantal verkochte stoelen in de bioscoop nihil is) toegang tot een filmhuis/bioscoop en bekijken een Nederlandse arthousefilm die ze anders nooit zouden zien. Het mes snijdt aan twee kanten: jonge mensen raken bekend met de Nederlandse filmcultuur, ze vinden hun weg naar de filmhuizen, en distributeurs krijgen hun publiek voor de toekomst. Inderdaad een complexe proefballon met een hoop mitsen en maren, maarrr…

5 Dit was een bepalend filmmoment in mijn leven: Vele inspiratiemomenten: Bleu van Kieslowski. Le conseguenze dell’amore van Sorentino. Memento van Nolan. The Shining van Kubrick. Me and You and Everyone we Know van Miranda July. Maar voor mij persoonlijk als filmmaker: de selectie van mijn eerste korte film Zand voor het filmfestival van Venetië in 2008. Daar is voor mij alles mee begonnen. Die erkenning maakte dat ik gezien werd en dus ook lange films kon en mocht gaan maken.

Te zien op NFF en vanaf 29 oktober

Max Porcelijn over De grote Zwaen

1 Waar gaat je film over? Peter Van De Witte speelt de matig succesvolle schrijver Gerard F. Zwaen die verzeild raakt in verwikkelingen rond een tas geld, een hasjhandelaar, een corrupte FIOD-rechercheur en een rijksrechercheur in Amsterdam in de jaren ’90. Zwaen en zijn literaire wereldje komen in botsing met die van de hasjhandel en zwart geld.

2 Waarom wilde je hem maken? Het is een combinatie van een heleboel dingen. Er zit iets in het gegeven van twee verschillende werelden (de literaire wereld en onderwereld) die met elkaar in botsing komen dat ik grappig en interessant vind. En de pretentie van het personage en de wereld van Gerard F. Zwaen spreken me op een rare manier aan. Dit soort verhalen, met veel personages, zie ik graag. En ik hoop altijd dat het me lukt iets te maken dat ik zelf zou willen zien. En op een gegeven moment mengt dit alles en meer zich samen tot de drang iets te willen maken.

3 Mijn volgende film wordt nu eens… Iets heel anders. Een romantische komedie misschien? Een musical? Bestaat dat? Een Nederlandse musical in de stijl van de Hollywoodmusicals uit de jaren 30/40. Ik weet overigens niet of ik dat zou durven eigenlijk.

4 Dit zou de Nederlandse film nodig hebben:… Ik heb de neiging mijn antwoord te beginnen met ‘meer’, maar ik kan zo snel niet bedenken wat… Geld? Vrijheid?

5 Dit was een bepalend filmmoment in mijn leven: Dat zijn er veel. Maar ik zag gisteren toevallig weer eens de opening van Fellini’s I vitelloni… Het eerste shot dat via-via uitkomt bij de jongens (de hoofdrolspelers) met daar over heen de voice-over die elk lid van de vriendengroep introduceert. Je voelt sterk dat het een van de favoriete films van Scorsese is. Meer dan zestig jaar oud en vaker gezien, maar het plezier, de losheid en de schijnbare effortless vond ik wederom erg inspirerend.

Te zien op NFF en vanaf 29 oktober

Hans Fels over Perfect Horse

1 Waar gaat je film over? Perfect Horse — de titel, een quote uit de film — gaat over de wereld van paardenfokkers en in het bijzonder over het fokken van de beroemde witte Lipizzaner hengsten die met danspasjes en sprongetjes optreden in de Spaanse Hofrijschool in Wenen. De paarden waren het exclusieve eigendom van de Habsburgse keizers. De Lipizzaner werd en wordt beschouwd als het meest perfecte paard. Generaties van fokkers vormden het paard in meer dan 400 jaar naar de wensen van de keizer met weinig andere kennis van de genetica dan ervaring en Fingerspitzengefühl. De keizer is weg maar in de Oostenrijkse Staatsstoeterij Piber worden de hengsten voor Wenen nog steeds gefokt. Meer dan een jaar lang hebben we het werk van deze traditionele paardenfokkers gevolgd. Aan de horizon echter doemt het paard van de toekomst op. Het is een paard door diergenetici gemaakt in het laboratorium. Zij trachten het systeem van het leven te doorgronden, er vat op te krijgen om daarmee de natuur, in dit geval het paard naar hun hand te kunnen zetten, er een te maken op bestelling. De eerste gekloonde Lipizzaner huppelt al ergens in de VS rond.
De film is ook vooral een mooi schouwspel geworden met majestueuze paarden, adembenemende landschappen, toegewijde en hardwerkende stalknechten vol liefde voor het dier dat ze fokken, verteld in beelden zonder veel gepraat. Je kijkt naar de verbazingwekkende wereld van paardenfokkers en naar een haast scienceficton-achtige wereld waarin dieren in het laboratorium worden “gecreëerd”.

2 Waarom wilde je hem maken?? Frank Westerman schreef het boek Dier, bovendier, over de roerige geschiedenis van de Lipizzaners. Frank en ik kennen elkaar al langer en hij vertelde me enthousiast over het boek dat hij aan het schrijven was. ‘Daar zat een filmverhaal in’, dacht ik nog voordat ik een letter van zijn boek had gelezen. Toen het boek gepubliceerd was zijn Saskia van Schaik en ik aan het scenario voor de film gaan schrijven. Uiteindelijk is de film niet de vertelling van het boek geworden maar daar waar het boek ophoudt, begint mijn film. Frank Westerman beschrijft het paard als een speelbal van zijn tijd, als inspiratiebron voor allerlei ideeën over perfectie, raszuiverheid. Als de nazi’s zich in 1938 uiteindelijk meester maken van Wenen en dus ook van de Lipizzaners in de Spaanse Hofrijschool, vereren ze het beest als levend bewijs dat met het juiste fokprogramma en de juiste uitsluiting de Übermensch gemaakt kan worden: Auschwitz en Lebensborn.
Na 1945 is eugenetica — het idee dat je door selectie en uitsluiting een perfecte wezen kan fokken — een verboden gedachte. Maar ik zie dat in de wereld van de diergenetica de zoektocht naar het perfecte wezen weer op gang is gekomen. Het paard dat het hardst kan draven, het hoogst kan springen, de os die het beste vlees heeft of de koe met de meeste melk. Wij mensen zijn ook dieren dus uiteindelijk is alle kennis die in de diergenetica wordt vergaart toepasbaar… ook op ons.

3 Mijn volgende film wordt nu eens… Geen lange lijdensweg van scenario’s, fondsen, nachten lang rechtop in je bed zitten en je vertwijfeld afvragen hoe het toch komt dat je dit vak nooit leert?

4 Dit zou de Nederlandse film nodig hebben…? Vooral goede documentaireplannen die neergeschreven mogen worden in sobere scenario’s, beter betaalde regisseurs en gezonde fondsen waar niet ieder opeenvolgend kabinet aan gaat sleutelen. En dan een systeem wellicht waarbij via het bioscoopkaartje, de dvd of download een klein gedeelte gaat naar de financiering van de Nederlandse film.

5 Dit was een bepalend filmmoment in mijn leven:? Ik weet niet wat een bepalend filmmoment is laat staan dat ik er een heb.

Te zien op NFF en vanaf 1 oktober

Anne-Marieke Graafmans over Wibi Soerjadi

1 Waar gaat je film over? De film gaat over Wibi Soerjadi, één van de meest beroemde pianisten van Nederland. Hij is een bijzonder man en heeft een enorm talent voor muziek. Van kleins af aan is hij ermee bezig en wil hij continu het beste uit zichzelf halen. Hij leeft en ademt muziek. De film laat zien hoe hij zich voorbereidt op zijn concerten, hoe hij alles tot in de puntjes geregeld wil hebben en hoe hij zoekt naar vernieuwing. Daarnaast zien we een doodgewone man, met zijn onzekerheden en emoties. De relatie tussen hem en zijn ouders. De moeite die het hem kost zijn vader af te zien glijden door Alzheimer.

2 Waarom wilde je hem maken? Ik kende Wibi via de media en zag dat veel mensen een mening over hem hebben — meestal negatief. Ik had geen idee wie hij echt was en daar was ik nieuwsgierig naar. Hij speelt vanaf zijn 11e jaar piano en vrijwel direct werd zijn talent ontdekt. Ikzelf speelde vroeger redelijk goed dwarsfluit maar op het moment dat ik hoorde dat men vond dat ik naar het conservatorium moest, ben ik direct gestopt. Ik kon niet tegen de hoge verwachtingen, daar werd ik onzeker van. Wibi is het tegenovergestelde en dat fascineert mij.

3 Mijn volgende film wordt nu eens… Er staan een aantal films op mijn verlanglijst maar de eerste die ik hoop te gaan maken is een film over moeders die een postnatale depressie hebben of hebben gehad. Eén op de tien vrouwen lijdt aan een postnatale depressie, een gigantisch aantal. Het is een ziekte die nog steeds onbegrepen wordt. Mensen denken dat je een psychiatrisch geval bent, je niet goed voor je kind zorgt; het tegenovergestelde is waar. Om je depressieve gevoelens te compenseren zorg je juist heel goed voor je kind. Het gevecht zit in de moeders zelf en niet tussen hun en het kind. Ik wil dit verhaal vertellen vanuit het perspectief van vier jonge gezinnen die dit hebben meegemaakt.

4 Dit zou de Nederlandse film nodig hebben:… Het beroep filmmaker hangt tussen ambacht en kunstenaar zijn in. Wanneer het over geld en tijd gaat ben je kunstenaar en wordt er verwacht dat je veel eigen en dus gratis tijd in je project steekt.
Als het gaat om commercie en kijkcijfers is het een ambacht, dan speelt geld een grote rol. Dit is lastig. Aan de ene kant ben je blij wanneer je weer een film mag maken, aan de andere kant is het onmogelijk om hier echt je vak van te maken omdat je er al vaak een jaar onbetaald werk in hebt zitten. Het zou handig zijn wanneer zowel politiek en maatschappij begrijpt hoe belangrijk het is dat er cultuur bestaat.

5 Dit was een bepalend filmmoment in mijn leven: Ik zag de documentaire Staat van verzorging. Een film gemaakt in 1987 door Maarten Schmidt en Thomas Doebele. Hun filmstijl is niet extravagant maar van hoge kwaliteit. De techniek staat in dienst van de inhoud. Ze draaien zoveel mogelijk materiaal en doseren het verhaal in de montage. Iets wat in de huidige tijd vrijwel onmogelijk is vanwege tijd- en geldgebrek. Het kleinmenselijke met al zijn thema’s en conflicten krijgt bij hen de aandacht. Ze filmen van dichtbij waardoor je deelgenoot wordt van kleine intieme verhalen. Tegelijk verdoezelen zij hun aanwezigheid niet en dit heeft voor mij tot het meest bijzondere filmfragment uit de geschiedenis geleid: het moment dat de hand van de regisseur in beeld komt om zijn hoofdpersoon te helpen met het aansteken van zijn sigaar.

Te zien op NFF

Raf Reyntjes over Paradise Trips

1 Waar gaat je film over? Paradise Trips gaat over het generatieconflict tussen een conservatieve vader en zijn andersdenkende zoon. Gaandeweg ontdekken we hoe vooroordelen en botsende ideologieën hun relatie hebben kapotgemaakt. Hun persoonlijke conflict wordt ontrafeld tegen de achtergrond van een subcultuurfestival met alternatieve festivalgangers die ons systeem ontvluchten op zoek naar een tijdelijk paradijs op aarde.

Portret Kris Dewitte

2 Waarom wilde je hem maken? Het conflict tussen regels en vrijheid heeft me altijd bezig gehouden maar het is ook iets waar iedereen in zijn leven wel mee te maken krijgt. We willen allemaal vrij zijn, maar we moeten ons ook aan bepaalde regels houden om ons systeem te laten functioneren. En soms botst dat. In Paradise Trips wordt dit conflict op de spits gedreven, wat leidt tot veel drama maar ook wel tot komische situaties.

3 Mijn volgende film wordt nu eens… Ponie & the Death of Zoro, een Vlaamse western over een verwend meisje dat de hond van een eenzame man pest tot het beest haar verminkt voor het leven.

4 Dit zou de Nederlandse film nodig hebben:… In Vlaanderen krijgen wij te weinig Nederlandse films in de bioscoop te zien. In Nederland krijg ik soms te horen dat ze Vlaamse film beter vinden, maar daar ben ik het persoonlijk niet mee eens. Nederland heeft wel een grotere output zodat het voor de betere film misschien moeilijker is om daarin op te vallen? Wat de faam van de Vlaamse film de laatste jaren in elk geval goed heeft gedaan is dat die heel sterk gepromoot wordt. Onze Vlaamse eigenheid is er altijd geweest maar de laatste jaren durven we daar pas echt mee uitpakken.

5 Dit was een bepalend filmmoment in mijn leven: One Flew over the Cuckoo’s Nest zien op een schoolvoorstelling toen ik 17 was en niet wist wat ik met mijn leven zou aanvangen. Toen iemand me kort erna vertelde dat film studeren ook een optie was, wist ik plots dat ik films zou maken.

Te zien op NFF en vanaf 24 september

Mark Verkerk over Holland, natuur in de delta

1 Waar gaat je film over? Holland, natuur in de delta is een (her)ontdekking van Nederland; een ode aan onze rivieren en kustgebied en de rijke natuur die zij onze delta brengen. We kunnen alleen niet heel Nederland in anderhalf uur stoppen. De film heeft een focus nodig. Lang is de natuur de grootste kracht geweest in het deltagebied dat nu Nederland heet. We hebben vijf diersoorten gekozen om te volgen. Ze laten vijf verschillende facetten van de delta zien. Naast de zeearend is dat bijvoorbeeld de bever, net als de mens barrières bouwend en geulen gravend. Maar ook de haas, ‘de cheetah van de polder’, het onbekende pimpernelblauwtje en de epische reis van het stekelbaarsje naar zijn paaigronden. Zij laten ons de dynamische wereld boven en onder water zien.

2 Waarom wilde je hem maken? Ik wil graag het verhaal over de Nederlandse natuur vertellen in een film die voor de kijkers een herontdekking is van hun eigen land. Nederland wordt vaak alleen maar gezien als een overbevolkt land van asfalt en beton maar er is ook heel een andere kant. Het gegeven dat Nederland een grote delta is waar natuur en mens al heel lang het landschap bepalen is een boeiend gegeven. Bijna iedereen heeft wel eens een haas zien wegrennen, maar dan zie je alleen een flits die door het weiland gaat. Hoe hazen samenleven en zich voortplanten, dat zie je niet terwijl het verhaal zich continu afspeelt. En dat geldt ook voor de zeearend en de bever die pas kort geleden terug zijn in onze delta.

3 Mijn volgende film wordt nu eens… Dat is een film waarvan de productie al is gestart: De wilde stad, een film over de stad vanuit het oogpunt van dieren. Dieren die er nooit over nadenken maar voor wie de stad hun natuurlijke habitat is, net als voor de mens-bewoner. Het zijn de meeuwen, de ratten, de reigers, de bijen, bomen, planten en micro-organismen, om er maar een paar te noemen. De wilde stad toont de stad gezien door de ogen van die andere bewoners. De film komt uit in het voorjaar van 2017. Voor deze film hebben we Karin Schagen als regisseur gevraagd. Ik neem zelf de rol van creative producent op me.

4 Dit zou de Nederlandse film nodig hebben:… Meer generatie-overstijgende films voor een zo breed mogelijk publiek. Naast de bekende Nederlandse romantische komedies, Sinterklaasfilms en jeugdfilms. Films die een brug slaan tussen jong en oud. Film in de bioscoop zien is een beleving waar mensen over napraten en dat iets met ze doet. We hebben met De nieuwe wildernis gemerkt dat jong en oud de film samen zijn gaan zien.
De bioscoop en de film was een verbindend element.

5 Dit was een bepalend filmmoment in mijn leven: Toen ik nog in het buitenland woonde en voor het eerst de documentaire Glas zag van Bert Haanstra uit 1958. Dat gaf mij een enorme inspiratie. De kracht van een documentaire film waarin realiteit, beleving, emotie en een ogenschijnlijk alledaags onderwerp op kunstzinnige wijze in een film zijn verbonden is ongekend. In de tijd dat deze documentaire is gemaakt was de Nederlandse filmwereld, zeker op documentair vlak innoverend en internationaal vooruitstrevend.

Te zien op NFF en vanaf 24 september

Het Nederlands Film Festival vindt plaats van 23 september t/m 2 oktober in Utrecht, filmfestival.nl