Gaspar Noé over Love

Een liefdesfilm van Gaspar Noé klinkt als een eufemisme voor harde pornografie, maar de regisseur van Irréversible en Enter the Void denkt er anders over. Zijn nieuwste film Love gaat deze week in première en gaat juist over alles behalve pornografie. "Na deze film wil je niet gelijk seks hebben."

Door Hugo Emmerzael

Toen u Love aankondigde zei u dat deze film mannen stijf zou maken en vrouwen zou laten huilen. Is dat gelukt? "Eigenlijk is denk ik het tegenovergestelde gebeurt. De film is namelijk minder opwindend geworden dan ik dacht. Hij is best sentimenteel. Na deze film wil je niet gelijk seks hebben, je wilt eerder weer verliefd worden. Love laat namelijk zien hoe verslavend het kan zijn om je verliefd te voelen. De film gaat niet over pornografie, want seks gaat niet over pornografie. Als ik aan het vrijen ben denk ik nooit dat ik een porno maak, ik denk dan dat ik de liefde bedrijf."

Bent u zelf wel opgewonden van uw film geworden? "Ja en nee. Je kan vooral zien dat ik helemaal weg ben van de mensen die ik film. Niet alleen Aomi Myock, die wat mij betreft als Electra het middelpunt van de film is. Zij representeert voor mij een soort type en schoonheid waar ik op val. Klara Kristin heeft ook een buitengewoon charisma die het beeld overneemt en Karl Glusman is gewoon ontzettend vriendelijk en cool. Hij speelt een loser van een filmmaker, maar toch vind ik het fijn om naar hem te kijken!"

Zijn personage Murphy wil in Love een film maken over bloed, sperma en tranen… "Ja, Love heeft sperma en tranen, maar geen bloed."

Als Murphy ooit zo ver zou komen om ook echt een film te maken, zou hij dan Love hebben gemaakt? "Ik denk het wel ja. Ik ben namelijk enorm verwant aan dit personage. Hij draagt mijn kleren, heeft mijn moeders familienaam, mijn postercollectie hangt aan zijn muren en 2001 is de favoriete film van ons allebei. Hij is een soort mengelmoes van mijn vrienden en mij, maar dan is hij nog jong en onverstandig. Ik vond het wel leuk om mijn vrienden en mijzelf een beetje belachelijk te maken met dit personage.

U zou Love eigenlijk in plaats van Irréversible maken met Vincent Cassel en Monica Bellucci. Hoe is het uiteindelijk zo gelopen? "De werktitel voor Love was toen nog Danger. Ik had aan Cassel en Bellucci voorgesteld om samen te werken en dat vonden ze goed. We kregen al geld voordat iemand ook maar een script had gezien, maar Cassel en Bellucci waren geschokt toen ze het scenario uiteindelijk hadden gelezen. Dit wilde ze niet doen! Dus toen stelde ik voor de grap voor om een wraak- en verkrachtfilm te maken, maar dan achterstevoren verteld. Dat wilde ze wel."

Nu is Love er wel, en dan nog in 3D ook, iets wat u nooit had kunnen doen in de tijd dat u Irréversible schoot. Wat voegt 3D voor u toe? "Het heeft iets weg van een spel. Je zet je bril op en je participeert in een ritueel. Omdat je die bril ook op hebt krijg je een soort tunnelvisie en let je minder op de mensen om je heen. Het beeld wordt er ook wat vreemder door en op een bepaalde manier kan dat dingen ontroerender maken. Toch vind ik de ondertiteling wel storend in 3D. Dat is een beetje een turn-off. Ze doorbreken die hele artificiële ruimte die ik probeerde op te roepen."

Vond u het wel fijn om met 3D te werken? "Zeker, maar het was pas tijdens de post-productie dat ik er echt iets van merkte. Op de set hadden we een monitor waarmee je het beeld in 3D kon zien, maar dat was toch veels te klein. Pas in de montage kreeg ik een beeld van hoe het er op het grote scherm uit zou gaan zien en dat zag er heel cool uit!"

Love geeft een ontzettend eerlijk en vooral naakt beeld van het uiten van onze liefde. Waarom doen zo weinig andere films dat op deze manier? "We denken dat we in het westen in een vooruitstrevend cultuur leven, vrij van censuur, maar dat is niet zo. Je kan seks in een hele specifieke context vertonen, maar niet gelinkt aan het alledaagse leven. In mijn leven zou ik op een dag wat dineren, met vrienden drinken en met iemand vrijen. Ik zie geen verschil tussen die dingen. In film is dat anders. Het is raar dat er sinds de jaren zeventig niets meer is gebeurd voor de representatie van seks. Alleen porno, natuurlijk, maar nu ziet elk kind van tien al pornografische beelden en die beelden zijn enorm losgerukt van ons eigen leven."

En dat terwijl geweld zonder moeite wordt vertoond. Hoe zou het komen dat geweld wel kan, maar seks niet? "Misschien weten mensen dat het geweld in films nep is. Acteurs worden niet echt vermoord en mensen weten van make-up en special effects. Als mensen seks zien, weten ze niet wat echt en nep is. Mensen vinden zulke beelden schokkender om te zien omdat ze verbonden zijn aan ons eigen leven. Deze film is ook helemaal verbonden aan mijn echte leven en dat vinden mensen denk ik moeilijk om in te zien."