Tribeca 2022, blog 1

Wilfred Okiche doet verslag vanaf het New Yorkse Tribeca Film Festival, dat plaatsvond van 8 tot 19 juni.

Voor de terugkeer van het New Yorkse Tribeca festival naar een wereld die nog niet helemaal post-covid is, maakten de filmtheaters een flinke comeback. De viering van film als een gemeenschappelijk ritueel in vertrouwde ruimtes had twee jaar nodig om tot bloei te komen. Het festival sloeg 2020 over en speelde zich in 2021 vooral buiten af.

Iets wat wel werd doorgezet, is het virtuele screeningplatform van het festival, Tribeca at Home, dat ook dienst doet als het virtuele platform voor persscreenings. Het bevat een selectie van 45 fictiefilms, documentaires en korte films die exclusief online beschikbaar zijn, variërend in kwaliteit van middelmatig tot uitstekend. Sommige van deze films beleefden hun wereldpremière, sommige hun Amerikaanse première.

Blessed Boys hoort bij die laatste. De film was vorig jaar op het filmfestival van Venetië voor het eerst te zien onder de titel La santa piccola (The Miracle Child), een ietwat grof maar toch leuk verhaal over de impact van het katholicisme op een armoedige gemeenschap in Napels. Met een beetje goeie wil was het een van de hoogtepunten van het festival.

De film volgt de warme vriendschap van twee lusteloze jongemannen, Mario (Vincenzo Antonucci) en Lino (Francesco Pellegrino). Ze zijn zo nauw met elkaar verbonden dat ze bijna familie zijn, voetballen samen, bezoeken seksclubs, en zijn niet te verlegen om hun emoties te laten zien. De problemen beginnen wanneer Mario romantische gevoelens begint te krijgen voor zijn beste vriend. Deze vreemde en misschien zelfs ongewenste gevoelens bedreigen het platonische ideaal van een relatie dat deze jongemannen hadden gecreëerd.

Blessed Boys is niet helemaal het coming-of-age verhaal dat het soms lijkt te zijn. De film opent met een scène met Lino’s jongere zus. Een tafereel dat onmiddellijk als een wonder wordt gezien door de ultra-religieuze gemeenschap. Brunelli besteedt vervolgens een flink deel van de film aan het afwegen van het profane versus het vrome. Terwijl aan het ene eind van het spectrum de hormonen gieren, brandt aan de andere kant het vuur van het fanatisme. Lino’s leven wordt zodanig op z’n kop gezet dat het teveel lijkt te worden voor deze achttienjarige.

De film neemt een sexy duik in de troebel wateren van identiteit, mannelijke seksualiteit en toxische mannelijkheid. Brunelli toont ons zijn ideeën over hoe religie en seksualiteit verbonden kunnen zijn en hoe rigide representaties van mannelijkheid zelfs de sterkste banden kunnen breken.

Dit thema van onconventionele families kwam ook terug in het Hindi drama Two Sisters and a Husband in de International Narrative Competition. Het pijnpunt in de film is precies wat de titel al aangeeft: een man en zijn vrouw en haar zus, die zwanger blijkt van hem, moeten zich door deze onmogelijke situatie heen zien te werken, terwijl ze moeten vluchten voor de toorn van de samenleving, die altijd klaarstaat om iemand aan de schandpaal te nagelen.

Shlok Sharma’s onevenwichtige derde speelfilm wil zowel een bescheiden arthousedrama als een swingende Bollywood-musical zijn. Maar de maker mist de sensitiviteit om die twee werelden goed samen te brengen. De beeld- en geluidskwaliteit zijn bescheiden, de acteurs blijven zich inzetten bij zelfs de wildste bewegingen van de plot, maar Sharma’s warrige boodschap is een afknapper.

Het Viewpoint-programma van Tribeca is door de jaren heen de beste plek gebleken om gedurfde filmische visies en vernieuwende stijlen te ontdekken. Petit mal van de Spaanse filmmaker Ruth Caudeli is zeker vernieuwend in z’n compromisloze verbeelding van de romantische verhoudingen in een driehoeksverhouding tussen drie vrouwen. Met haar vorige werk (Eva + Candela, Second Star on the Right) bewees Caudeli zich een van de voornaamste chroniqueurs van queer relaties. Petit mal is losjes gebaseerd op haar eigen ervaringen. Ze speelt hier eenderde van een stel dat hun onconventionele maar gepassioneerde verhoudingen ernstig op de proef gesteld ziet wanneer een van de vrouwen een tijd uit beeld verdwijnt.

Met z’n mix van documentaire, portretfotografie en semi-autobiografische fictie is dit een uniek portret dat de unieke verhoudingen tussen de drie protagonisten ontrafelt: het eb en vloed van hun levens en de manieren waarop die dynamiek wordt beïnvloed door afstand en tijd.

Stilistisch avontuurlijk en met een aanstekelijke nieuwsgierigheid naar de flexibiliteit van het hart, is Petit mal een meanderende kroniek die kijkers die zich eraan overgeven zal verleiden. Met haar aanpak vindt Caudeli hier niet zozeer het wiel opnieuw uit, maar ze creëert wel een doorleefde ervaring die fris en authentiek voelt, ook al is haar film verre van naturalistisch.