Prénom Carmen #57

Carmen Felix schrijft over mainstream, genre en niche.

“Grab your friends. Wear your florals”, aldus Blake Lively tijdens de promotie van een film over huiselijk geweld. Op de rode loper deed ze er nog een schepje bovenop door het serieuze onderwerp van It Ends With Us te laten voor wat het is en over haar nieuwe haarproductenlijn te beginnen.

Kijk, ik heb niet veel nodig om met mijn ogen te rollen als Miss Sisterhood of the Traveling Pants of haar vermoeiende man Ryan Reynolds weer eens iets doms doen en daarmee RTL Boulevard halen. Ik werd al gesterkt in mijn afkeer van het koppel toen bleek dat ze een paar jaar terug op een plantage (je weet wel, waar tientallen slaven zijn mishandeld, ontmenselijkt en gestorven) besloten te trouwen. Maar het lijkt erop dat de (matige) verfilming van Colleen Hoovers (matige) boek er nu eindelijk voor heeft gezorgd dat ik niet de enige ben die het hoogblonde happy-go-lucky acteurskoppel wantrouwt. Ik zie barstjes in hun imago…

De hele pr-stroom voor It Ends With Us is namelijk echt één grote klotezooi. Lively doet tijdens elk persmoment alsof ze een luchtige romkom aan het promoten is in plaats van een film over huiselijk geweld dat zware, serieuze thema’s probeert aan te raken. Reynolds is er door vrouwlief bijgehaald om, achter de rug van de initiële makers om, scènes te herschrijven; er bleken twee edits te zijn, eentje van Lively en eentje van regisseur en tegenspeler Justin Baldoni – die twee kunnen elkaar overigens niet luchten of zien – en ik smul ervan. Baldoni is door een groot deel van de cast ontvolgd op Instagram, volgens boze tongen onder invloed van Lively. Hij spreekt zich in al z’n interviews uit over de rauwe realiteit van relationeel geweld en zij… niet. Geloof me, ik ben de laatste die een man op het schild zou hijsen voor the bare minimum, maar opvallend is het wel.

Heel eerlijk, de film zelf boeit me geen reet. Maar wat mij wel boeit is al het gedonder backstage. Lively en Reynolds zijn voor mij een soort Amerikaanse Nicolette van Dam en Bas Smit: succesvol, gewiekst, loeirijk en waarschijnlijk verschrikkelijke mensen als ze je reet niet hoeven te likken. Dus ik zit gulzig op de eerste rij te loeren naar hun downfall. Volgens insiders gaat Lively zo hard op deze film, omdat ze hoopte dat die haar een Oscar-nominatie kon bezorgen. Het verklaart waarom ze een soort Barbenheimer-moment probeert te creëren met haar film en Deadpool & Wolverine en geen problemen had met het ondermijnen van de regisseur van It Ends With Us.

Het vervelende ding aan onkruid is helaas dat het zelden vergaat. Kijkers trekken ze toch wel en het vervolg staat al op de planning. Maar ondanks dat Deadpool een Final Draft-tutorial op YouTube heeft gekeken liegen de reviews er niet om: een matige film blijft een matige film, zelfs als de matige hoofdrolspeler over lijken gaat. En dat moet toch een beetje pijn doen. Opstekertje voor mij!