Het nieuwe kijken #102

Ebele Wybenga over wat hem opvalt op het kruisvlak van cinema en beeldcultuur.

Hans Zimmer was als filmcomponist verantwoordelijk voor bombastische oorwurmen als de tune van Pirates of the Carribean. Hij is beroemd genoeg om de Ziggo Dome te vullen met fans die graag een orkestrale uitvoering van zijn muziek uit Gladiator en andere filmhits live willen beleven.

Het irritante aan zijn soundtracks, zeker als het je smaak niet is, is hun verpletterende effectiviteit: het is alsof hij met orgelpedalen direct je emoties beroert. Maximale pathos, totale overweldiging, sentimentele verstilling en opbouwende verwachting – ook met je ogen dicht maak je de film mee en voel je, of je wilt of niet, iets opzwellen in je buik.

Ik vind het dan een ook briljante zet dat BMW de beroemdste beeldhouwer van soundtracks heeft ingehuurd om iets te doen aan de onverdraaglijke stilte van elektrische auto’s. De aantrekkingskracht van een auto waar je meer dan een ton aan uitgeeft, heeft altijd gezeten in het vermogen te imponeren. Het superieure geluid van een verbrandingsmotor met minstens 6 cilinders, terwijl je bij flink gas in je stoel gedrukt wordt – om die paar seconden krachtdemonstratie draait het allemaal. Zinloos, maar lekker. Maar hoe moet dat nou in een elektrische BMW? Klinische stilte past niet bij de statusjager die auto’s als de nieuwe BMW i7 koopt. De meeste exemplaren van dit topmodel worden verkocht in China, het Midden-Oosten en de VS. In plaats van de roffel van een 8-cilinder worden bestuurders bij het gas geven nu getrakteerd op een soundscape van Hans Zimmer.

Je kunt het door hem gefabriceerde acceleratiegeluid het beste beschrijven als een opstijgend ruimteschip met een stemmend orkest aan boord. Dat is niet toevallig. Onder Zimmers artistieke leiding ontstond ook het geluid van de Batmobile in de Batman-trilogie van regisseur Christopher Nolan, voor wie hij ook de muziek van ruimtedrama Interstellar componeerde. Een autorit wordt zo een filmische, futuristische ervaring.

De eerste keer in elk geval. Ik kan me voorstellen dat je daarna diep de touchscreen-menu’s in duikt om de Zimmer-klanken als het even kan voorgoed het zwijgen op te leggen. Maar dan ontdek je weer een ander knopje. De elektrische limousine heeft ook een cinema-modus. Over de breedte van de auto vouwt dan een 31-inch scherm uit het dak omlaag, geruisloos schuiven gordijntjes voor de ramen van de achterpassagiers. Uiteraard gaat de transformatie naar een bioscoop op wielen gepaard met een door Zimmer gecomponeerd onderbuikgeluid.