Het nieuwe kijken #45

Als ik Netflix open, zie ik in de bovenste rijen met nieuwe en aanbevolen films en series vrijwel alleen hun eigen producties. Van elke formule die ooit succesvol geweest is in de entertainmentindustrie heeft Netflix nu een eigen variant. Politieke thrillers, quirky nerd-series, dingen met ridders, dingen met elfen en trollen en comedyseries voor vrouwen van midden dertig, het is allemaal verkrijgbaar met een ‘Netflix originals’-label. Het aanbod eigen producties is inmiddels zo groot dat het het overige aanbod verdringt. Je merkt dit als je een wat oudere film zoekt: vroeger was het vaak raak en werd deze aangeboden in de Netflix-catalogus. Nu is het antwoord meestal ‘sorry’ en krijg je een bak met lauwe suggesties die ver afliggen van wat je zocht. Voor het Amerikaanse bedrijf is het in stand houden van een brede filmotheek geen prioriteit meer. Ik hunker naar het Netflix van een paar jaar geleden toen de eigen series nog een met liefde gemaakte uitzondering waren. Nu zijn het formules zonder ziel.
Onderdeel van de ‘voor elk wat wils’-strategie zijn de eigen documentaireseries. Hiervan heb ik Abstract over design en Chef’s table over haute cuisine volledig gezien. De productiekwaliteit is hoog, prachtig camerawerk, intro’s om je vingers bij af te likken. Maar als je er één hebt gezien heb je ze allemaal gezien. Het zijn bewonderdocu’s die het werk van een gelauwerde chef of designer laten zien en hun levensverhaal opdissen. Dit gaat altijd volgens hetzelfde stramien. De eerste tien minuten zijn geweldig omdat je ziet wat de persoon uniek maakt en in wat voor originele setting ze werken. Er wordt al even gesuggereerd dat om hier te komen een hoop tegenslagen overwonnen moesten worden. Dat iemand dit uitzonderlijke succes zou bereiken lag niet voor de hand toen hij of zij opgroeide. Dat komt óf door de eigenzinnigheid van hun karakter of doordat ze op een beslissend moment, toen ze in de put zaten, een levens- of zakenpartner ontmoeten. In de daarop volgende veertig minuten wordt dit verhaal tot vervelens toe opnieuw verteld: in de woorden van de chef of designer zelf en hun vrienden, collega’s, familie en recensenten. Mijn advies: kijk alleen de eerste tien minuten.

Ebele Wybenga