Focus: Zwarte Prestatie Maand
Chi-Raq
Treurige verhalen in overvloed over achterstelling en discriminatie van zwarte mensen in dominante witte maatschappijen, maar Black Achievement Month laat de culturele prestaties zien die zwarte mensen ondanks alle barrières realiseren. Het evenement — een maand aandacht voor prestaties van zwarte mensen — werd vorig jaar voor het eerst georganiseerd.
Het was een succes, merkte Antoin Deul, interimdirecteur van het Nationaal Instituut Nederlands Slavernijverleden en Erfenis, dat het evenement organiseerde. "Ik dacht tijdens de Black Achievement Month vorig jaar: "Dit is een Black Renaissance ‘in the making’ en dát in dat koude kikkerlandje van ons!" En: "Een enorme honger in mij werd gevoed en het voelde niet alleen als een erkenning en herkenning, maar ook als eindelijk thuiskomen."
Hopelijk heeft Deul een jaar later weer trek, want ook op de tweede editie van de Black Achievement Month, van 29 sept. t/m 29 okt. in Den Haag, Rotterdam en Amsterdam, valt weer veel fraais te beleven. Zoals de spetterende show Black Renaissance, met bijdragen van onder meer danser Michaela DePrince (Het Nationale Ballet), Untold en Pink Oculus. Bijzonder is ook het meertalige theaterconcert Malcolm X, een samenwerking van podiumtalent uit Brussel, Antwerpen, Amsterdam en Londen. En er is het muzikale theaterstuk Lieve Hugo, A Poku Tori, een hommage aan het leven van de legendarische Surinaamse volkszanger Julius Theodoor Hugo Uiterloo, beter bekend als Lieve Hugo.
Naast theater- en muziekvoorstellingen zijn er filmvertoningen. EYE participeert in de Black Achievement Month met drie films van Spike Lee: She’s Gotta Have It (1986), Malcolm X en het niet in Nederland uitgebrachte Chi-Raq (2015), een satire waarin vrouwen in Chicago in seksstaking gaan met als eis dat er een einde komt aan de bendemoorden. LantarenVenster vertoont vier films in het Black Achiement Month-onderdeel ‘zwart LHBTI’. Kiki (Sara Jordenõ, 2016) is een documentaire over zwarte LHBTI-jongeren in New York; de speelfilm Looking for Langston (Isaac Julien, 1989) schetst vanuit het perspectief van de gay-scene een beeld van de Harlem Renaissance, een beweging van zwarte kunstenaars in de jaren twintig; in de komedie Tangerine (Sean Baker, 2015) slaan twee zwarte transgenderprostituees zich een weg door het leven; en in de speelfilm The Watermelon Woman (Cheryl Dunye, 1996) ontdekt een filmmaker dat een door haar bewonderde zwarte actrice uit de jaren twintig een liefdesrelatie had met een witte vrouw.
Filmhuis Den Haag vertoont Sporen van suiker (Ida Does, 2017), waarin Noraly Beyer en Typhoon hun familiegeschiedenis ontrafelen; Poetry Is an Island — Derek Walcott (Ida Hoes, 2013), een documentaire over dichter Derek Walcott; en Mi ta hasi mi kos (Wilma Ligthart, 2016), een documentaire over de Curaçaose actrice Rina Penso. Filmtheater Rialto, ten slotte, vertoont Anton de Kom — Wij slaven van Suriname (Frank Zichem, 1999), over het leven van de Surinaamse vrijheidsstrijder; Wij slaven van Suriname: Louis Doedel (Frank Zichem, 1999), over de Surinaamse vakbondsactivist Louis Doedel); en eveneens Wilma Ligtharts Mi ta hasi mi kos. Isaac Julien, Ida Hoes, Frank Zichen en acteerdiva Rina Penso zijn bij de vertoningen van hun films aanwezig.