Focus: Witte nachten in Rotterdam
Iraqi Odyssey
Dat Rotterdam de laatste jaren architectonisch stevig op de kaart is gezet (Centraal Station, Markthal) is geen nieuws, maar aan het culturele imago valt nog veel te verbeteren. De samenwerking onder de titel Rotterdam Xpanded tussen de gemeente Rotterdam, het zakenleven en prominente culturele instituten moeten het ‘culturele aura’ van de stad een ‘boost’ geven.
Het Filmfestival Rotterdam is net als de Kunsthal en Museum Boijmans van Beuningen niet te beroerd om aan de stadspromotie mee te doen. Van 13 t/m 17 juli presenteert het in het Rotterdamse Museumpark IFFR White Nights. Het vijfdaagse openluchtevenement bestaat uit muziekoptredens, filmvertoningen, workshops en gesprekken. De titel White Nights refereert, in de woorden van het festival, aan ‘de slapeloze nachten van Europa, veroorzaakt door empathie of argwaan, over de grote stroom asielzoekers die op het continent hun heil zoeken’. De vertoonde films komen uit ‘vluchtelingenlanden’ zoals Syrië, Irak, Pakistan, Egypte, Palestina, Libanon en Tunesië. Het doel van het programma is om immigratie niet als een probleem te zien, maar als een kans om nieuw potentieel filmtalent te ontdekken. Zoals Hollywood in de jaren dertig profiteerde van gevlucht filmtalent uit Europa, zo zou Europa nu kunnen profiteren van talentvolle vluchtelingen.
Deze boodschap brengt het festival onder de aandacht met een tentenkamp, waarin overdag korte films zijn te zien. ’s Avonds zijn er filmvertoningen in een grote centrale tent. Te zien zijn drie premières. De documentaire Callshop Istanbul (Hind Benchekroun, Sami Mermer) duikt in Istanbul onder in de wereld van call centers, die immigranten uit Afrika en Azië adviseren over de beste route naar Europa. Ook volgt de film drie illegale Senegalese straatverkopers, die in Istanbul proberen te overleven. In de documentaire Iraqi Odyssey portretteert de Zwitsers-Iraakse filmmaker Samir de geschiedenis van Irak gezien door de ogen van zijn familie. Zijn opa vocht tegen de Britten, waarna de familie in de decennia van Saddam Hoesseins dictatoriale regime over de hele wereld uitwaaierde. In de korte film Ayan and the White Balloon, het werk van een Belgisch studentencollectief, keert een Iraanse witte ballon na een verblijf van vijf jaar in Europa terug naar Iran. Het weerzien verloopt niet soepel, want de witte ballon wordt ervan beschuldigd zich de stereotiepe westerse blik op Iran te hebben eigen gemaakt.