Focus: Verder kijken op Cinekid
Uilenbal
Cinekid bestaat dertig jaar, voor directeur Sannette Naeyé een goed moment om na deze feestelijke editie het roer over te dragen. Over het waarom en wat ze achterlaat: zie het interview. Ondertussen dendert Cinekid gewoon door en staat het Westergasfabriekterrein van 15 t/m 21 oktober als vanouds onder het motto ‘laat kinderen verder kijken’ in het teken van het jeugdfilmfestival. Een selectie van het programma is in de herfstvakantie in dertig filmtheaters door het hele land te zien.
Ooit begonnen als klein filmfestival groeide Cinekid uit tot een multimediafestival met een internationale reputatie, met als pijlers film, tv en alles wat interactief is. De uitbreiding is niet ten koste gegaan van de filmselectie, want liefhebbers kunnen er nog steeds terecht voor uitstekende jeugdfilms. Zoals in de internationale, vijftien films tellende competitie. Werd die in het verleden volledig beheerst door Scandinavische films, tegenwoordig komen uit veel meer landen uitstekende kinder/jeugdfilms. Opvallend is dat op één Iraanse film na (Helmsman) alle films uit Europa komen. Scout Cinekid wel goed of worden er buiten Europa geen interessante films gemaakt? Prachtig is de Franse animatiefilm Mijn naam is Courgette (Claude Barras). De titel doet een komedie vermoeden, maar de film is een ontroerend drama over weeskinderen. In de competitie zit ook de Nederlandse openingsfilm Uilenbal. Waarmee regisseur Simone van Dusseldorp zich weer bewijst als een originele regisseur, want in de film wordt ook gezongen. Dusseldorp houdt ook niet van kinderachtige films, want Uilenbal verbergt niet dat het in de natuur om eten of gegeten worden draait. Met drie films is er speciale aandacht voor Turkije. Te zien zijn de documentaire Young Wrestlers, maar die was al eerder te zien in de filmtheaters. Dat geldt niet voor de Turkse films De blauwe fiets en Rauf. In de debuutfilm De blauwe fiets (Ümit Köreken) spaart een twaalfjarige jongen op het platteland in Anatolië voor een fiets, maar er dient zich een belangrijkere zaak aan als het meisje in zijn klas op wie hij stiekem verliefd is onrechtvaardig wordt behandeld. Zulke heldhaftige jongens zien we graag. In Rauf (Soner Kaner, Baris Kaya) gaat een Koerdisch jochie op verzoek van de dochter van de timmerman bij wie hij klusjes doet op zoek naar roze kledingstof. Dat is lastig als je die kleur nog nooit hebt gezien. In een Nederlandse film zullen we zo’n gegeven nooit tegenkomen, maar Cinekid laat kinderen inderdaad verder kijken.