Focus: Veertien keer Hitchcock
The Lady Vanishes
Als hij nog had geleefd, zou Alfred Hitchcock op 13 augustus 119 jaar zijn geworden. Maar ook de Master of Suspense was gewoon een sterfelijk mens en stierf op zijn tachtigste. Zijn films leven voort. Misschien niet meer als de nagelbijtende thrillers die ze bij verschijnen waren, maar wel als fijne nostalgie naar een tijd dat makers van griezelfilms het suggereren van rampspoed belangrijker vonden dan het zo expliciet mogelijk tonen ervan.
"There is no terror in the bang but in the anticipation of it," merkte Hitchcock ooit op. Geen machtiger wapen voor filmmakers dan de verbeelding van gruwelen in het hoofd van de kijker. Iemand als Michael Haneke begreep de les van Hitchcock uitstekend. Zie Funny Games.
Wie nog eens wil zien hoe meesterlijk Hitchcock met de verwachting en de verbeelding van de kijker speelt, kan van 13 t/m 30 september in Lab111 terecht. Het filmtheater vertoont onder de titel Summer of Suspense veertien van de in totaal 86 films die de Brit tussen 1925 en 1976 maakte. Te zien zijn The 39 Steps (1935), The Lady Vanishes (1938), Rebecca (1940), Shadow of a Doubt (1943), Rope (1948), Strangers on a Train (1951), Rear Window (1954), To Catch a Thief (1955), Vertigo (1958), North by Northwest (1959), Psycho (1960), The Birds (1963), Marnie (1964) en Frenzie (1972).
Dat zes films uit de jaren vijftig komen, is begrijpelijk, want in dat decennium maakte Hitchcock zijn beste films. Hitchcock was een briljant regisseur, maar geen acteursvriend. Acteurs beschouwde hij als filmmateriaal en niet als mensen met wie je rekening moest houden. Zoals hij het in een berucht citaat formuleerde: "Ik heb nooit gezegd dat acteurs vee zijn. Wat ik heb gezegd is dat alle acteurs als vee behandeld zouden moeten worden." Duidelijk ook geen groot dierenliefhebber, die Hitchcock.