Focus: Vallende bladeren
In the Mood for Love
Filmhuis Den Haag presenteert van 16 september t/m 14 oktober onder de titel Herfstherinneringen zes klassiekers. Prachtige films, die je altijd kunt zien, maar waar we in de herfst net even gevoeliger voor zijn. Toegeven, bij Brian De Palma’s Dressed To Kill (1980) krijgen we niet meteen een weemoedig gevoel, maar het filmhuis lost dat op door het moorddrama een ‘herfstige hommage’ aan Hitchcock te noemen.
Zo’n kunstgreep is niet nodig bij Love Story, de tearjerker uit 1970, waarin een verliefd stel zich plotseling in de herfst van het leven bevindt. Zakdoeken meenemen, adviseert het filmhuis. Ook in Robert Redfords Ordinary People (1980) slaat de dood diepe wonden, in dit geval in een familie.
Geen herfst als metafoor voor sterven, maar ruimtevaartnostalgie is te vinden in The Right Stuff (Philip Kaufman, 1983), over de zeven Amerikaanse testpiloten, die in 1959 als eerste astronauten de ruimte verkenden. Deze pioniers maakten het mogelijk dat tien jaar later Neil Amstrong op de maan stond. Natuurlijk kan in een herfstfilmprogramma Ingmar Bergmans Herfstsonate (1978) niet ontbreken. In het intense drama, waarin het woord emotioneel een understatement is, slingert een volwassen dochter haar moeder de waarheid over hun verhouding in het gezicht. Ingrid Bergman en Liv Ullman op hun allerhevigst. Onbetwist de mooiste herfstfilm is In the Mood for Love (2000) van Wong Kar-wai. In het subtiele relatiedrama, worstelen een man en een vrouw, die beiden door hun echtgenoten worden bedrogen, met verliefde gevoelens voor elkaar. Juist het ontbreken van emotionele explosies bezorgt de film een grote emotionele kracht. Met geweldige muziek van Shigeru Umebayashi en Michael Galasso.