Focus: Spanish Film Festival

Het jaarlijkse Amsterdam Spanish Film Festival is leuk, maar Virginia Pablos wil als drijvende kracht achter het festival dat Spaanse films het hele jaar zichtbaar zijn. Drie Amsterdamse vertoningen van Spaanse films, waarvan twee voorpremières, onderstrepen haar ambitie.

Niet slecht als je wordt vergeleken met Pedro Almodóvar. De criticus van het invloedrijke filmblad Hollwood Reporter vergelijkt regisseur Paco León met het Spaanse boegbeeld. Als Almodóvar nu jong zou zijn geweest, zou hij een film als Leóns Kiki, el amor se hace (Kiki, Love to Love) hebben gemaakt, meent de criticus. De film noemt hij ‘sexy, grensoverschrijdend, helder gekleurd en vaak erg grappig’. Het Spaanse publiek was het met hem eens, want Kiki, el amor se hace was een enorme hit in Spanje en verdreef Batman vs Superman van de eerste plaats in de boxoffice. Niet slecht voor een filmmaker, die tot dan slechts twee cultfilms op zijn naam had staan. Kiki, el amor se hace bestaat uit vijf met elkaar verweven verhalen over curieuze seksuele voorkeuren. Er is een jonge vrouw die orgasmen krijgt als ze overvallen wordt, wat het leven voor haar vriend er niet makkelijker op maakt, een andere vrouw raakt seksueel opgewonden als ze mensen ziet huilen, en weer een ander is een kledingfetisjist. Het klinkt campy, maar Kiki, el amor se hace heeft een serieuze boodschap: standaard (seksueel) gedrag bestaat niet, ieder mens heeft zijn eigenaardigheden. De film is vandaag (18 juli) om 21.00 uur in Tuschinski te zien. Dat is meteen ook de enige mogelijkheid om Kiki, el amor se hace in de bioscoop te zien, want de film wordt niet in Nederland uitgebracht.

Dat gebeurt wel met El olivo van de in stevig sociaal melodrama gespecialiseerde Iciar Bollain, die in 2003 doorbrak met het huiselijk gewelddrama Te doy mis ojos. In El olivo, naar een script van Paul Laverty, de vaste scenarist van Ken Loach, gaat een opa de strijd aan met zijn volwassen kinderen als zij een tweeduizend jaar oude olijfboom uit de boomgaard willen verkopen. Filmkrantredacteur Ronald Rovers stelt in zijn recensie in de Filmkrant dat de film een fundamentele vraag stelt: "Heb je als mens de aarde in bruikleen en draag je de verantwoordelijkheid om die zo goed mogelijk door te geven, of kun je plunderen wat je wilt?" Wie het antwoord wil weten, kan de film zien als voorpremière op 27 juli, 21.00 uur, in De FilmHallen.

Een voorpremière is ook Julieta van de regisseur die eerder werd genoemd: Pedro Almodóvar. De meester van modern (campy) melodrama liet zich voor Julieta inspireren door drie korte verhalen van Alice Munro. Centraal staat de oudere vrouw Julieta, die na tientallen jaren niets van haar van haar vervreemde dochter te hebben gehoord, verneemt dat ze getrouwd is en drie kinderen heeft. Ze schrijft haar dochter een brief, waarin ze terugblikt op haar gecompliceerde (liefdes)leven. De moraal? Inderdaad: er bestaan geen standaard liefdesrelaties, iedereen wordt op de golven van de liefde meegesleurd. De één belandt op een zonovergoten eiland, de ander op een ijsschots. Te zien 11 augustus, 21.00 uur, in Tuschinski.

Jos van der Burg