Focus: Het recht op roze
Tu me manques
“Iedereen heeft recht op eigen keuzes in identiteit”, zegt Huib Koeleman, de voorzitter van de Roze Filmdagen, in een toelichting op de keuze voor het Boliviaanse Tu me manques als openingsfilm van de drieëntwintigste editie van het festival. In feite gaan alle korte en lange films in het festival, van 12 t/m 22 maart in Het Ketelhuis, over dat recht. Update 12 maart: vanwege de coronacrisis zijn de Roze Filmdagen 2020 geannuleerd.
Wettelijke gelijkheid en een normaal leven kunnen leiden in de dagelijkse praktijk zijn twee verschillende zaken overal op de wereld. Zo is discriminatie op basis van seksuele voorkeur grondwettelijk verboden in Bolivia – het land heeft zelfs een aparte wet voor de bescherming van transgenders – maar dat wil niet zeggen dat alle burgers als bij toverslag de lgbtiq+ gemeenschap omarmen. Dat doet zeker niet de vader in Tu me manques van de Boliviaanse regisseur Rodrigo Bellott, die de film baseerde op een door hem geschreven toneelstuk, dat een hit was in Bolivia. In het drama gaat een Boliviaanse vader na de onverwachte dood van zijn naar New York geëmigreerde homoseksuele zoon op zoek naar de vriend van de jongen. Hij reist naar New York en verwijt deze jongen de dood van zijn zoon, maar als de deze hem kennis laat maken met de gayscene beseft hij dat zijn ideeën over homoseksualiteit gebaseerd zijn op (religieuze) waanideeën en vooroordelen. Fijn voor de kijker die verandering, want daardoor komt hij met een optimistisch gevoel uit de film.
Na deze openingsfilm kan de kijker tien dagen korte en lange films zien uit alle delen van de wereld over de LGBTQ+-gemeenschap. Ze zijn onderverdeeld in vier thematische blokken: Crossing borders (over migratie en culturele verschillen), It’s all in your mind (over de geestelijke kracht die LGBTQ+-ers nodig hebben om overeind te blijven), Coming out 3.0 (over de beleving van gender en seksualiteit door jongeren) en Women in the picture (over de zichtbaarheid van vrouwen).
Een tip voor wie nostalgisch wil terugblikken: de documentaire De stad was van ons (Netty van Hoorn) duikt in het feministische verleden van de jaren zeventig. De film toont de drijvende kracht van de lesbische beweging in de tweede feministische golf. Wat ging er schuil achter namen als Wij Vrouwen Eisen, Paarse September, Lesbian Nation, Saarein en Xantippe.