Focus: Radicale cinema
Bestaat er nog zoiets als radicale cinema? Cinema die subversief in inhoud en/of vorm is? Die bestaat zeker nog. Wie het bewijs wil zien, moet het Manifesto Film Festival bezoeken, dat van 25 t/m 28 mei op maar liefst tien Amsterdamse locaties wordt gehouden: Arcam, Cavia, Cinema of the Dam’d, EYE, de Balie, Crea, De Kring, De Uitkijk, Lab111 en Rialto.
Het is geen toeval dat het festival in Amsterdam groots uitpakt, want het is haar nieuwe vestigingsplaats. Het Manifesto Film Festival begon drie jaar geleden in het Engelse Norwich onder de naam Norwich Radical Film Festival, maar maakte recent de oversteek naar Amsterdam.
Het woord manifesto in de naam maakt duidelijk dat het festival een boodschap heeft uit te dragen: het vertoont korte en lange documentaires over politieke en sociale strijd overal op de wereld, films die sociale en culturele waarden en normen ter discussie stellen en films die esthetische conventies onderuit halen.
Met als overkoepelend thema The Disunited States of America vertoont het Manifesto Film Festival bijna 200 lange en korte films. Het zijn er teveel om op te noemen, maar de titels van een paar categorieën geven een indruk van de programmering: Home invasion, European ‘Union’, Us and Them, Dystopian Quadrilogy, We Do What We Must, Identities in Flux en The Rat Race.
Het festivalthema komt terug in drie programma’s die elk ongeveer een uur duren. Disunited States of America: The struggle is real bevat (korte) films over de politieke en sociale verdeeldheid in Amerika. Delen Amerikanen in het Trumptijdperk nog iets met elkaar en zo ja wat? Disunited States of America: Excess bevat vijf (korte) films over het ongebreidelde Amerikaanse materialisme. En Disunited States of America: Symptoms of Trump bevat (korte) satirische films over Trump.