Focus: Orson Welles en Shakespeare
Orson Welles in The Merchant of Venice
Dat Orson Welles gefascineerd was door het werk van Shakespeare zal niemand verbazen die Citizen Kane heeft gezien. Als Shakespeare in Welles’ tijd had geleefd, zou hij de film gemaakt kunnen hebben.
Het omgekeerde geldt ook: criticus Richard Brody van The New Yorker noemt Welles ‘de Shakespeare van de cinema’. Beide mannen waren gefascineerd door macht en het verlies ervan. Over Welles’ fascinatie voor Shakespeare gaat het 22 december in EYE. Onder de titel ‘The Unknown Orson Welles: The Merchant of Venice en King Lear’ praat Stefan Drössler, de directeur van het Filmmuseum in München, een avond over de relatie van de misschien grootste filmmaker aller tijden met de grootste toneelschrijver aller tijden. Welles fascinatie met Shakespeare uitte zich al jong. Op negentienjarige leeftijd ontwierp hij samen met zijn leermeester en levenslange vriend Roger Hill Shakespeare-opvoeringen. Een jaar later verplaatste hij de locatie van Macbeth op het toneel naar Haïti en liet hij het stuk door een zwarte cast spelen. De originele opvoering maakte hem beroemd. Daarna bleef Welles zijn hele leven met Shakespeare bezig. Kort voor zijn dood in 1985 was hij nog druk op zoek naar geld voor zijn droomproject: de verfilming van King Lear. De tragische koning, die Welles in 1953 zelf in een tv-opvoering had gespeeld, was zijn favoriete Shakespeare-personage. Tot een verfilming kwam het niet meer. In EYE praat Drössler over Welles en Shakespeare aan de hand van zeldzame documenten, foto’s en filmfragmenten uit Shakespeare-adaptaties van Welles. Te zien is onder meer een gereconstrueerde filmversie The Merchant of Venice. De 35 minuten durende film uit 1969 was Welles’ laatste gerealiseerde Shakespeare-project.