Focus: Laurel & Hardy
‘Laurel & Hardy zijn terug’ is de titel van de jaarlijkse Laurel & Hardy-dag op 8 juni in Tuschinski in Amsterdam. Was het duo ooit weg dan? Te zien zijn drie korte en één lange film. Ook zijn er lookalikes.
Lastig als je zelf deugt, maar je tweelingbroer die sprekend op jou lijkt niet. Het overkomt Laurel en Hardy in Our Relations (1936). Het duo raakt stevig in de problemen als van beiden een losbandige tweelingbroer in de stad opduikt. Steeds als deze losbandige matrozen iets hebben uitgevreten, worden Stan en Oliver erop aangekeken. ‘Een knotsgekke komedie waarin een acuut geval van identiteitsverwarring tot een galopperend gekkenhuis leidt’, oordeelde The New York Times destijds.
Naast deze lange film (73 minuten) staan drie korte films op het programma, waarvan twee zwijgende, die door de Britse organist Donald MacKenzie op het orgel worden begeleid. In The Finishing Touch (1928) maakt een aannemer de fout om Laurel en Hardy in te huren voor het afbouwen van een huis. In Leave ’em Laughing (1928) veroorzaakt het duo in hun T-Ford een verkeerschaos nadat ze bij een tandarts verdoofd zijn met lachgas. En in de talkie Busy Bodies (1933) zijn Laurel en Hardy als timmerlieden geen succes; zij zagen onder andere hun auto doormidden.
De filmdag, waarop in de pauze twee Britse lookalikes optreden, vindt plaats in het kader van de dertiende conventie van de internationale Laurel en Hardy-fanclub Sons of the Desert. De vrolijke filmvereniging is vier dagen bij elkaar om het werk van hun helden te vieren.