Focus: Het dak op!
Dayveon
‘Je kan het dak op’ is in Rotterdam geen uiting van woede, maar een aansporing om naar het festival Roffa mon amour te gaan. Op het dak van het oude Hofpleinstation, dat aan vierhonderd bezoekers plaats plús een fantastisch uitzicht over de stad biedt, vindt van 19 t/m 30 juli de vijfde editie van het festival plaats.
Onder het motto First Film First Sight vertoont het festival speelfilmdebuten van nog onbekende makers. De organistoren smokkelen een beetje met Waldstille, want dat is toch echt de tweede film van Martijn Maria Smits. Het is de enige film die in Nederland al in de filmtheaters te zien is geweest, alle andere zijn Nederlandse premières. Smits is op het festival aanwezig om over zijn film te praten.
De andere films komen uit alle windstreken. In Dayveon (Amman Abbasi, VS) belandt een jongen na de gewelddadige dood van zijn broer in de bendewereld. Ook Abbasi is op het festival aanwezig. Pieles (Eduardo Casanova, Spanje) is een pleidooi om mensen met zware lichamelijke afwijkingen niet als freaks te zien. Ook Casanova bezoekt het festival. Wùlu (Daouda Coulibaly, Senegal) is een thriller over een jonge, drugs smokkelende buschauffeur, die een hoge prijs betaalt voor het geld dat hij ermee verdient. Na de vertoning is er een Q&A met Coulibaly. In het dystopische Park (Sofia Exarchou, Griekenland) gaat een groepje tieners ten onder aan verveling en nihilisme in het vervallen Olympische dorp in Athene. Ook Exarchou is op het festival aanwezig.
Apprentice (Boo Junfeng, Singapore) is een gevangenisthriller die graaft in de psyche van een bewaker. In Pays (Chloé Robichaud, Canada) vecht een vrouwelijke president van een fictief eilandje tegen seksisme. X500 (Juan Andres Arango, Colombia) is een drieluik over drie jongeren in Mexico, Colombia en de Filippijnen die als migranten op zoek zijn naar een beter leven. Corpo elétrico (Marcelo Caetano, Brazilië) toont zonder in groot drama te vervallen de zoektocht van een jonge homo in São Paulo naar een gelukkig leven. En in het zwart-witdrama Live cargo (Logan Sandler, Bahama’s) raakt een rouwend stel betrokken bij lokale conflicten op een eilandje waar zij tot rust hoopten te komen.
Naast deze tien nieuwe films staan er twee klassieke debuutfilms op het programma: Hiroshima mon amour (Alain Resnais, 1959), de film waaraan het festival zijn naam ontleent, en Kids (Larry Clark, 1991), het rauwe tienerdrama dat twintig jaar geleden voor controverse zorgde: ranzig voyeurisme of een onthutsend inkijkje in puberlevens?