Focus: Gratis Mobile Film Festival

Één mobiel, één minuut, één film: dat is het idee achter het Mobile Film Festival. Het in 2005 opgerichte online mobieltjesfilmfestival is toe aan zijn vijftiende editie. Het staat dit jaar volledig in het teken van klimaatverandering. Online staan vijftig met een smartphone gefilmde, één minuut lange filmpjes over de bedreigde aarde. Gratis te zien tot 30 november.

Het is tijd om in actie te komen, stellen de organisatoren achter het Franse Mobile Film Festival (waarvoor alle filmpjes Engels ondertiteld zijn). In hun toelichting op de vijftiende editie spreken ze hun steun uit voor ‘de door Greta Thunberg geïnitieerde, ongelofelijke jeugdbeweging, die op de hele wereld miljoenen mensen samenbrengt’. Samen met het door de Verenigde Naties opgerichte Act Now steunt het festival deze beweging met ‘vrolijke en droevige, grappige en absurde, hoopvolle en wanhopige verhalen’. Het doel is ‘uit te dagen, vragen te stellen en bewustzijn te creëren voor de urgentie om nu te handelen, in het licht van de klimaatverandering’. Het festival doet dat met vijftig filmpjes, geselecteerd uit achthonderd inzendingen. Ze zijn afkomstig uit 24 landen, maar zoals we gewend zijn van Franse festivals zijn Franse filmpjes bepaald niet over het hoofd gezien: van de vijftig komen er zestien uit Frankrijk.

Een paar voorbeelden van wat er te zien is. In Tout va bien (‘Alles gaat goed’) merkt een jonge vrouw ergens in Frankrijk thuis op dat het 15 januari is, maar dat het buiten 28 graden is. Ze vindt het wel lekker, die warmte, maar dat verandert als door een storm de elektriciteitscentrale explodeert en de hele omgeving wordt geëvacueerd. In het Pakistaanse Suffocation zitten een man en een vrouw thuis op de bank, waarbij beiden gehuld zijn in een volledig afsluitende plastic zak. Ook hun kinderen dragen plastic zakken tegen luchtverontreiniging. In het filmpje Water uit Myanmar zoekt een jongen een betere plek voor zijn vis dan een benauwde kom, maar vindt hij buiten nergens een beekje met voldoende water. In het Nicaraguaanse The Collector of Words That No Longer Exist legt een opa aan zijn kleindochter uit waarom ze buiten niet meer kan picknicken: “God gaf ons het paradijs, maar we negeerden het en hebben alles verruïneerd.” Een van de treurigste filmpjes is Boribanan, waarin in een buitenwijk van Abidjan in Ivoorkust smerig afval ligt en kinderen op straat in vervuild water spelen. Je hoeft geen arts te zijn om te weten dat ziektes hier altijd op de loer liggen.

De boodschap kan ook vrolijker worden overgebracht. In het Iraanse Wallet rekenen taxipassagiers niet met geld af maar met flesjes water, dat een schaars goed is geworden. In British Air NO Ways! reist een jongen onder het motto ‘travel far, stay at home’ de wereld rond zonder te vliegen door de verbeelding in zijn hoofd te stimuleren. Grappig is ook het Zweedse Svante Arrhenius’ Breakdown, waarin in 1913 een zakenman aan een andere zakenman vraagt of de industriële activiteiten die ze ondernemen slecht zullen uitpakken voor het klimaat in de toekomst. Zie voor de geestige afloop het filmpje.

Mobile Film Festival. Alle filmpjes staan ook op YouTube, omdat het festival een zo groot mogelijk publiek wil bereiken.