Focus: Niet het einde der tijden

Dat mensen het belang van de tijd waarin ze leven overschatten is een universele menselijke trek. In 1984 stond de wereld volgens velen aan de afgrond, maar Lab111 toont met het twaalf films tellende programma 1984: Dystopia Revisited dat de meeste films in dat jaar geen last hadden van een depressieve toekomstvisie. Te zien tot eind november.

“Laat maar vallen, het komt er toch wel van”, zong Doe Maar in 1983 als aankondiging van de apocalyps. Het was nog maar een kwestie van tijd voordat de atoombom zou vallen. De Koude Oorlog woedde nog in volle hevigheid en er heerste een diepe economische  crisis. Wie toen had beweerd dat de wereld er zes jaar later compleet anders uit zou zien, zou als een doorgeslagen positivo zijn weggehoond. Toch viel in 1989 de Muur en doemde er een andere wereld op. De moraal: dingen veranderen.

Lab111 laat met 1984: Dystopia Revisited zien dat in 1984 echt niet iedereen somber rondliep en dagelijks citeerde uit Orwells dystopische roman 1984. Zo leverde Hollywood zoals altijd vooral vertier. Het programma laat het zien met acht films. Er kan worden gegriezeld en gelachen bij Nightmare on Elm Street (Wes Craven), Beverly Hills Cop (Martin Brest), Blood Simple (Joel Coen), Body Double (Brian De Palma), Gremlins (Joe Dante), Repo Man (Alex Cox), The Karate Kid (John G. Avildsen), Footloose (Herbert Ross) en The Terminator (James Cameron).

Dat er ook serieuze relatiedrama’s werden gemaakt bewijzen Love Streams (John Cassavetes) en Paris, Texas (Wim Wenders). De sombermensen onder ons komt Lab111 tegemoet met de dystopische kers op de taart Nineteen Eighty-Four (Michael Radford).

lab111.nl