Focus: Duitse cinema

Feierabendbier

Hoe staat de Duitse cinema ervoor? Filmhuis Lumen in Delft en Het Ketelhuis in Amsterdam geven de komende maanden een indruk met de vijf films in de reeks Deutsches Kino.

Hebben de programmeurs van het filmfestival van Gent, dat volgend maand wordt gehouden, roze brillen op? Je zou het denken, want in een artikel dat twee van hen schreven over de reden waarom het festival dit jaar de blik op Duitsland richt, blaakt de cinema in ons buurland van gezondheid. De Duitse cinema is uitdagend, diverser dan ooit en de toekomst ziet er rooskleurig uit. Kortom, geen vuiltje aan de lucht. Fijn dat optimisme, maar de werkelijkheid is anders. Dat vindt zelfs de Duitse minister van cultuur Monika Grütters. In een interview begin dit jaar, net voor de coronacrisis, erkende ze dat er te weinig succesvolle Duitse films zijn. Ze riep de filmwereld op tot meer zelfkritiek, zodat er minder kwalitatief ondermaatse films worden gemaakt. Geld is niet het grootste probleem, want jaarlijks besteden de verschillende Duitse overheden 335 miljoen euro aan filmproductie.

Je hoeft alleen maar naar Frankrijk te kijken om te beseffen dat de Duitse cinema niet de rol speelt die je van het belangrijkste Europese land verwacht. Duitsland heeft 80 miljoen inwoners, maar de cinema kan internationaal niet in de schaduw staan van die van het ruim 60 miljoen inwoners tellende Frankrijk. Iedereen kent titels van Franse films en namen van Franse filmsterren, maar bij de Duitse cinema ligt dat anders.

Der Vorname

Wie zelf wil oordelen hoe de Duitse cinema ervoor staat kan vanaf deze week tot januari volgend jaar elke maand een Duitse film zien in Filmhuis Lumen in Delft of Het Ketelhuis in Amsterdam. Onder de titel Deutsches Kino vertonen de filmtheaters, in samenwerking met het Goethe Institut en het Duitsland Instituut Amsterdam, vijf recente Duitse films met Engelse ondertitels. De reeks begint met Der Vorname (Sönke Wortmann, 2018), waarin een stel, dat uitziet naar de komst van hun baby, tijdens een etentje met familie en vrienden zegt dat ze het kind Adolf willen noemen. Het leidt tot verbijstering en hoopoplopende commotie. Klinkt bekend? Dat kan kloppen, want de film is een remake van de Franse succesfilm Le prénom (Alexandre de la Patellière & Matthieu Delaporte, 2012), die weer gebaseerd was op een toneelstuk.

All I Never Wanted

In de komedie Die Goldfische (Alireza Golafshan, 2019), de tweede film in de reeks, belandt een gladde beleggingsadviseur na een auto-ongeluk in een rolstoel. Als hij tijdens zijn herstelproces in een kleine woongemeenschap moet revalideren, reist hij met zijn gehandicapte medebewoners naar Zürich. Niet als vakantietripje: hij wil er zijn zwarte geld van de bank halen en dat door zijn medebewoners over de grens laten smokkelen.

De derde film All I Never Wanted (Annika Blendl & Leonie Stade, 2019) gaat over vier vrouwen, die in de tv- en modewereld tegen barrières aanlopen die niets met talent te maken hebben. Bij een tiener die het wil het maken in de modewereld dreigt seksueel misbruik; een oudere actrice wordt rücksichtslos vervangen door een jonge collega. De filmmakers weten waarover ze het hebben, want hebben zelf ervaring als actrice en model.

Nur eine Frau

In het op ware gebeurtenissen gebaseerde drama Nur eine Frau (Sherry Hormann, 2019), de vierde film in de reeks, wordt een Turks-Duitse dochter tegen haar wil uitgehuwelijkt aan een neef in Istanbul. Het is de opmaat tot een gruwelverhaal over individuele vrijheid versus familie-eer. Foto’s en fragmenten uit homevideo’s van de werkelijke personen in het drama vergroten de authenticiteit van de film,

De vijfde en laatste film in de reeks is het in München spelende Feierabenbier (Ben Brummer). Daarin raakt een gescheiden barkeeper, die alleen leeft voor zijn werk en zijn auto – een Mercedes uit 1981 – van de kook als de auto gestolen wordt. Met zijn hipstervrienden gaat hij op zoek naar de dief, wat uitmondt in een ontdekkingsreis naar zichzelf.


Deutsches Kino, vanaf 24 september in Filmhuis Lumen, Delft en vanaf 29 september in Het Ketelhuis, Amsterdam.