Focus: Cracking the Frame
Bolshoi Babylon
Cultuur maakt mensen tot beschaafde wezens, is de gedachte. Zou het? Het geldt niet voor iedereen. Drie jaar geleden huurde danser Pavel Dmitritsjenko van het legendarische Bolsjoj Theater in Moskou twee louche figuren in om zuur in de ogen van Sergej Filin, de artistiek leider van het gezelschap, te gooien. De danser was verbitterd over de vriendjespolitiek binnen het Bolsjoj met als druppel dat zijn vriendin, een ballerina die ook bij het gezelschap danste, gepasseerd werd voor de hoofdrol in Tsjaikovksi’s Zwanenmeer.
Filin is sindsdien aan één oog blind. Dmitritsjenko werd tot zes jaar gevangenis veroordeeld, maar kwam dit jaar wegens goed gedrag vrij. Het bizarre verhaal wordt uit de doeken gedaan in de documentaire Bolshoi Babylon (Nick Read, Mark Franchetti), die filmtheater Rialto 11 januari vertoont in het kader van het maandelijkse kunstdocumentaireprogramma Cracking the Frame. De film toont de achtergrond van de zuuraanval en gaat in op de politieke invloed op het Bolshoi door de jaren. Russische politici willen van oudsher graag scoren met het balletgezelschap omdat het hen nationaal en internationaal cultureel prestige verschaft. Na het zien van de film is de romantiek van het Zwanenmeer ver weg.
Cracking the Frame beperkt zich niet tot Rialto maar trekt ook door het land. Zo is op 8 januari in Cinema Middelburg The Chinese Lives of Uli Sigg (Michael Schindhelm) te zien. De film portretteert de Zwitserse ondernemer, diplomaat en kunstverzamelaar Uli Sigg, die als eigenaar van de eerste Westers-Chinese joint venture in het begin van de jaren tachtig van dichtbij de economische en culturele veranderingen in China meemaakte. Hij begon Chinese kunst te verzamelen en bezit inmiddels ruim tweeduizend werken, waaronder kunst van Ai Weiwei. Galleries en musea maken vaak gebruik van zijn kennis van de Chinese kunst en kunstmarkt.
In Chassé Cinema in Breda en Focus Filmtheater in Arnhem ten slotte is op respectievelijk 19 en 28 december de Cracking the Frame-documentaire The Man Who Saw Too Much (Trisha Ziff, 2015) te zien. De film portretteert de Mexicaanse fotograaf Enrique Metinides (Mexico-City, 1934), wiens internationale bekendheid een hoge vlucht nam nadat zijn werk vanaf 2003 te zien was in gerenommeerde Amerikaanse en Europese galeries en musea, waaronder de Kunsthal in Rotterdam. Metinides is geen l’art pour l’art-fotograaf, maar werkte als broodfotograaf voor tabloids en andere Mexicaanse kranten. Geen kunstzinnige foto’s, maar rauwe beelden van ongelukken, schietpartijen en andere misère. In de documentaire praat hij over zijn benadering. Ook komen familieleden, vrienden, verzamelaars en collega-fotografen aan het woord.