Focus: Cheap cuts
The Final Nights
Op korte films die je van de ene esthetische verbazing in de andere doen vallen (hoe kregen ze die camerabeweging voor elkaar!?) zijn ze niet dol bij het Cheap Cuts Documentary Film Festival. Het vorig jaar begonnen Londense festival voor korte films zoekt het niet in vorm maar in inhoud. "We geloven sterk in inhoud boven vorm en zijn geïnteresseerd in de verhalen die je hebt te vertellen en niet in de apparatuur of het budget waarmee je dat doet", staat als statement op de site van het festival.
Het festival vertoont films die streven naar sociale verandering of die op zijn minst ingesleten opvattingen onderuit schoffelen. Een voorbeeld is Hair and Now, waarmee documentairemaker Matthew Kay het stereotiepe beeld van zwarte jongeren na de rellen in 2011 in Londen nuanceert. In zijn woorden: "Ik wilde deze jongens een platform geven om te praten over wat hen bezighoudt in plaats van anderen aan het woord te laten die allerlei zaken op hen projecteren." Het in een ver verleden uit de kraakbeweging voortgekomen Filmhuis Cavia in Amsterdam voelt een band met het festival. Het vertoont op 19 en 20 januari een kleine selectie van het Cheap Cuts Documentary Film Festival. Te zien zijn vijf korte films van maximaal twintig minuten die allemaal door vrouwen zijn geregisseerd. Field Notes (Vashti Harrison) is een experimenteel portret van de geestencultuur op het eiland Trinidad en Tobago. De film wekt geesten in heden en verleden tot leven. Het Argentijnse The International (Tatiana Mazu) schetst aan de hand van homevideo’s de relatie tussen twee zussen en hun moeder. In het Nederlandse The Final Nights (Renée van der Ven) portretteert een vrijwilliger in haar liefdevolle begeleiding van een doodzieke man naar de dood. In het Zwitserse Julian ontdekt een man die twaalf jaar volledig opging in het bouwen van klavecimbels, dat hij zichzelf en zijn naaste omgeving al die tijd onherstelbaar verwaarloosd heeft. Het Poolse Knife in the Wife (Vita Drygas) ten slotte portretteert een vader en zijn zoon, die al meer dan vijftien jaar in een circus messen naar hun vrouwen gooien. Nee, ze haten hun vrouwen niet.