Focus: Bloeiende Japanse cinema

De Japanse cinema kennen we in Nederland slecht omdat er nauwelijks Japanse films worden uitgebracht. Wie serieus wil meepraten over de Japanse filmcultuur moet Camera Japan bezoeken. De zestiende editie van het festival geeft een uitstekend overzicht van de recente Japanse cinema.

In 2019, het jaar vóór de coronapandemie, waren in Japan om precies te zijn 689 Japanse films te zien. Het enorme aantal is illustratief voor de vitaliteit van de Japanse cinema. Natuurlijk zit onder die bijna zevenhonderd films veel dat voor buitenstaanders niet interessant is, maar een flink aantal films is dat wel. Camera Japan vertoont met bijna dertig speelfilms, vijf documentaires, drie anime en vier filmhistorische parels een ruime selectie.

Veel films op het festival, dat van 22 t/m 26 september in LantarenVenster in Rotterdam wordt gehouden (een selectie is van 30 t/m 3 oktober in Lab111 in Amsterdam te zien), maken iets zichtbaar van ontwikkelingen en gevoeligheden in de Japanse maatschappij. Een kleine greep. In 461 Days of Bento: A Promise Between Father and Son (Kaneshige Atushi) hebben een gescheiden vader en zijn tienerzoon het lastig met elkaar. De verhouding tussen vaders en zonen is een gevoelig thema in Japan, waarin veel jongeren zich afkeren van de in beton gegoten arbeidsdiscipline van de vorige generaties. In het gevoelige coming-of-age-drama The Goldfish: Dreaming of the Sea (Sara Ogawa) ontfermt een tiener in een kindertehuis zich over een kwetsbaar, door haar moeder misbruikt meisje. Dat opgroeien in Japan ingewikkeld is, is ook te zien in My Name is Yours (Fukuda Momoko), over tieners die niet weten wat ze met hun leven aanmoeten.

Het festival vertoont ook genrefilms, zoals Last of the Wolves (Shiraishi Kazuya), een yakuza-thriller, en de op een manga gebaseerde The Fable: The Killer Who Doesn’t Kill (Eguchi Kan), een komische crimi over een huurmoordenaar.

Naast documentaires over onder andere de behandeling van immigranten in Japan (Ushiku van Thomas Ash) vertoont het festival vier filmhistorische parels. Daaronder de ruim twintig teruggevonden minuten van de zwijgende komedie A Straightforward Boy van Yasujiro Ozu uit 1929. Een aanrader is ook Tattooed Life van de briljante genrefilmer Suzuki Seijun (1923-2017), van wie Quentin Tarantino een bewonderaar is. De film uit 1965 over twee broers op de vlucht voor de wraak van gangsters is stijlvol, thematisch rijk en uiterst effectief verteld.

Naast films zijn er op het festival performances, workshops en lezingen en is er een expositie en een Japanse filmbrunch.

Camera Japan | 22 t/m 26 september, LantarenVenster, Rotterdam | 30 t/m 3 oktober, Lab111, Amsterdam