Focus: Architecten in soorten en maten

De mannen en vrouwen zie je zelden, maar hun werk kun je niet over het hoofd zien. Je houdt ervan, het laat je onverschillig of je haat het. We hebben het over architecten, de beroepsgroep die bepaalt hoe het bebouwde landschap eruit ziet. Net als bij voetbal heeft iedereen een mening over wat zij maken.

Er zal dan ook stevig gedebatteerd worden op het Architec­ture Film Festival Rotterdam, waarvan de achtste editie van 8 t/m 10 oktober in LantarenVenster wordt gehouden. Op het festival, dat vorig jaar zesduizend bezoekers trok en daarmee ’s werelds grootste filmfestival over architectuur is, zijn meer dan honderd korte en lange documentaires en speelfilms te zien. Het centrale thema is Global Home. Daarbij draait het om de toekomstige betekenis van de begrippen thuis en huis. Blijven we op vaste plekken wonen of worden we nomaden, die van werkplek naar werkplek reizen? Verandert de stad in een megahotel, waarin iedereen tijdelijk verblijft? Moeten we daar bang voor zijn? Dat het vroeger ook niet pluis was, is te zien in de documentaire Concrete Stories, over de Oost- en West-Europese naoorlogse gestandaardiseerde betonbouw, die door zijn eenvormigheid mensen van hun identiteit beroofde. Dat verbeeldingsrijke architecten vaak een beetje gek zijn, of daar voor worden versleten, is te zien in het programma The Mad Archi­tect. Het bevat onder meer de documentaire Die Böhms — Architek­tur einer Familie, dat de Duitse architectenfamilie Böhm portretteert, waarin de 93-jarige opa een spectaculair verleden in betonarchitectuur heeft. Het verschil in opvattingen tussen hem en zijn drie zonen, ook architecten, leidt tot spanningen. Op het festival komt ook aan de orde hoe door natuurrampen en oorlogen geruïneerde steden het beste kunnen worden herbouwd. Speciale aandacht besteedt het festival aan architectuur in Latijns-Amerika.

Jos van der Burg

affr.nl