Focus: Architectuur in Tilburg
Whose city?
Ook een goed gespreksonderwerp op feestjes: architectuur. Laat het woord vallen en in no-time komt iedereen met voorbeelden van gebouwen die verboden hadden moeten worden. Waarna de discussie losbarst, want wat de één foeilelijk vindt, vindt de ander briljant. Op de tweede editie van het Tilburg Architectuur Film Festival, dat 14 april in filmtheater Cinecitta wordt gehouden, gaat het nu eens niet over mooi of lelijk, maar over ‘de sociale component’ in architectuur.
Hoe dragen architectuur en stedenbouw bij aan een leefbare maatschappij? Belangrijk onderwerp waaraan hippe spektakelarchitecten geen boodschap hebben, maar het Tilburg Architectuur Film Festival wel. Het zet sociale stedenbouwkundige idealen in het centrum van de aandacht. Zoals het streven naar een leefbare stad met betaalbare huisvesting voor iedereen. Bestaat dat ideaal alleen nog op papier? Met lezingen, inleidingen en films zal het hierover gaan op het festival. Een kleine greep uit de films. In Brasilia, Life After Design (Bart Simpson) kijken inwoners van Brasilia naar wat er van deze zestig jaar geleden op de tekentafel ontworpen ‘ideale stad’ is terechtgekomen. Whose city? (Hans Christian Post) gaat over de stedenbouwkundige ontwikkelingen in Berlijn vanaf de jaren negentig. Regeert het kapitaal of is de stad (nog) van iedereen? Het is niet alleen somberheid wat de klok slaat op het festival, want het toont ook vitale stedelijke gemeenschappen. Francis Kéré — An Architect Between (Daniel Schwarz) is een inspirerende documentaire over een architect die samen met bewoners sociale problemen oplost. En Our City (Marina Tarantino) toont de vitaliteit van de multiculturele bevolking van Brussel. Verscholen achter een omgeving van beton en glas ligt een levendig Brussel dat nog niet is doodgedrukt door kapitaal en bureaucratie.